Azucena Vieites García (Hernani, 13 de xuño de 1967) vive en Madrid e é profesora en Salamanca e Complutense. Nunha época impartía talleres para nenos, dicía que estudaba máis que ensinaba. As obras foron colocadas na exposición individual que se realizou no Museo Raíña Sofía, na que se encargou aos nenos de dar os seus debuxos e pintar. Ao finalizar a exposición cada neno/a levou o seu traballo a casa.

Gustáballe a capacidade para a sorpresa, a falta de convicción, a liberdade, a capacidade de construír o idioma desde a forma de pintar dos nenos. A súa obra tivo sempre características similares. Cose con sorprendente liberdade os fragmentos que tomou de aquí e de alá, sempre utilizando códigos de cultura visual contemporánea, intervindo nas imaxes, facendo collages en moitos casos. Bebeu dos fanzines e da cultura Zuk-uz-egin, nótaselle no traballo.

O feminismo foi un dos eixos da obra de Azucena Vieites. En 1994 creou xunto a Estibaliz Sadaba a colectivo Reacción/Reacción e traballaron durante moitos anos como epicentro de Arteleku. Alí organizaron, en 1997, Só para os teus ollos: un taller de seminarios sobre o factor feminista nas artes visuais, que posteriormente deixou a correa. Foi un fito para moitas persoas no debate feminista do mundo da arte.

A artista trata de atrapar na súa obra a época na que vive, sobre todo a cultura visual, que recolle imaxes de aquí e de alá, moldéaas, recórtaas, modifícaas, reprodúceas doutra maneira, dá outro significado ao mundo co seu traballo.

O artista sábeo ben: as imaxes constrúense. E as que parecen naturais son as máis construídas, as que se presentan como doutra maneira, as que nos traen como normais. Non se trata só de demostrar que están construídas, senón de romper e obrigar a dicir algo.