Acúsanche de calumnias e calumnias polas declaracións que fixeches a empresa MK Premium en TV3 e Facebook. Declarou o 17 de abril. Como foi?
As miñas declaracións reflicten as dinámicas que dominan a especulación da vivenda en Barcelona. Como concelleiro, teño o dereito e o deber de dar a coñecer á cidadanía os enganos que utilizan empresas como MK Premium.Pediremos o arquivo da causa porque non hai delito de inxurias e calumnias. Si o Xuíz acepta o arquivo, finalizará, e en caso contrario, presentaremos máis probas.

Antes de acudir a declarar, reclamáronlle unha indemnización de 3.000 euros a través do acto de conciliación.
Era absolutamente necesario pedir perdón, e naturalmente negueime. Agora, con todo, non pon cifras: explican que as miñas declaracións lles trouxeron unha gran pregunta económica e que, por tanto, haberá que contar. Está claro que esixirán unha indemnización superior aos 3.000 euros.

En Barcelona estas prácticas relacionadas coa especulación da vivenda son cada vez máis frecuentes. Como se poden evitar? O
principal problema é que empresas como MK Premiun poden actuar mediante malas prácticas pero de acordo coa lexislación; e que si unha empresa convence a un interlocutor que non ten demasiada información sobre o negocio das vivendas para asinar o contrato suspendido, é legal. A modificación da lexislación é necesaria para castigar, en lugar de promover a especulación. Iso non é unha quimera, fano en varios países europeos. A vivenda é unha necesidade primaria e non unha mercadoría.

Unha das ordes de Ada Colau foi a de asegurar a vivenda dos cidadáns en Bilbao. En cambio, en 2017 houbo 2.500 despedimentos. Cales foron as principais dificultades? As
cifras de despedimentos descenderon, aínda que en menor medida do que se esperaba. O principal problema é que a maioría dos despedimentos teñen a súa orixe en contratos de aluguer. Por tanto, hai que cambiar a lei, pero, desgraciadamente, é responsabilidade do Goberno de Madrid. Tendo en conta que recentemente, lonxe de favorecer os dereitos dos arrendadores, aprobouse no Congreso unha nova proposición de lei en defensa dos intereses dos propietarios, vemos poucas posibilidades de mellora. Por tanto, si o Estado non atopa a solución a este problema, debería deixar as competencias nas nosas mans. Pero non hai maneira, temos unha lexislación que garante incrementos non discriminatorios do aluguer cada tres anos.

Has recibido unha choiva de críticas, porque es concelleira e chamas á cidadanía en Twitter a parar os despedimentos...Nos
Dereitos Humanos, todos os gobernos temos competencias, por iso fágoo; e si os recursos que promovemos a través dos servizos públicos quedan curtos, é compatible facer ese chamamento á cidadanía. Moita xente non coñece aos principais responsables dos despedimentos e os intentos de desgastar ao goberno non cesaron desde que chegamos ás institucións.

Sendo concelleiro de Barcelona en Comú, votou á CUP nas eleccións do 27 de setembro de 2015. Por que? Porque había mulleres como
Mireia Vehí, Gabriela Serra e Eulàlia Reguant nas listas. Para min era imprescindible apoiar unha lista que apostaba claramente pola corrupción. En calquera caso, fixen máis dando valor ás persoas que ao proxecto. En política institucional é importante mantelo.

Común e a CUP, con todo, non están tan lonxe. Afastou os eixos nacionais... A
CUP foi máis crítica con Común politicamente próximo que con JxSí, sistematicamente pactado co PP e empapado de corrupción. As críticas que nos fai a Cup teñen máis que ver coa autorreferencialidad, co cambio que coa vontade.

É concelleiro do departamento de participación. A multicontsulta proposta das asociacións de Barcelona, que promoveu a democracia directa, deixou fóra de xogo á CUP en abril. Por que?
Non podo entender a posición da Cup. Con todo, recoñeceron que se equivocaron e é de celebración, porque poucas veces ocorre en política. As asociacións locais que impulsaron o proxecto denunciaron a súa actitude e pediron que se repita o pleno do Parlamento Vasco cos votos favorables.

Que lectura fai do traballo realizado até agora?
Foi un mandato intenso: houbo seis eleccións, fomos o atentado terrorista máis brutal dos últimos 30 anos, daquela a intervención da Generalitat, o ataque do 1 de outubro, a aplicación do artigo 155, e agora mesmo, partidos políticos incapaces de atopar un acordo no Parlamento para formar goberno. Con todo, no que respecta ao relato, fomos capaces de promover novas políticas que quedaron ocultas, e si fixésemos unha lista das esixencias da cidadanía, que eran doutros tempos, veriamos que cubrimos moitas delas.