"Non permitas que se inclúa a investigación da industria armamentística no novo orzamento da Unión Europea. O diñeiro da UE non ten que ir á tecnoloxía militar. Os fondos para a investigación deben ir a vías non violentas de prevención de conflitos e, en particular, ás raíces da inquietude mundial”. Xa son 143.000 os europeos que asinaron a petición da UE: Non invistan en armas.

“Todos queremos vivir nun mundo pacífico –afirman no manifesto– e para iso creouse a Unión Europea. Pero a Comisión Europea, baixo a presión da industria armeira, quere orzar miles de millóns de diñeiro público para desenvolver tecnoloxía militar avanzada por primeira vez desde a creación da UE. A pesar de que eles preséntanse como unha cuestión de ‘defensa’, o verdadeiro obxectivo das subvencións é promover a competitividade e a capacidade exportadora da industria armeira, entre elas Arabia Saudita, aos países que participan en conflitos asasinos”.

A pesar das protestas, o Parlamento Europeo aprobou o pasado 13 de marzo un paquete de 500 millóns de euros para o desenvolvemento de equipamentos de defensa en 2019-2020. A elas hai que sumar 90 millóns máis de axudas aprobadas con anterioridade para a preparación de investigacións militares. O cambio non fixo máis que empezar: desde o ano pasado a Comisión Europea ha anunciado que quere crear para 2021 un fondo con capacidade de gasto anual de 5.500 millóns de euros “para estimular a defensa europea”.

Na presentación do xigantesco investimento, en xuño de 2017, o vicepresidente da UE, Jyrki Katainen, estableceu o motivo para o emprego, o crecemento, o investimento e a concorrencia: “En toda Europa a xente está preocupada pola súa seguridade e pola dos seus fillos”.

Pola contra , na Rede Europea contra o Comercio de Armas (ENAAT) cren que o profundo cambio da UE de non gastar case nada en defensa é froito dunha campaña iniciada hai tempo, segundo explicou Laetitia Sedouk ao Observatorio de Multinacionais multinationales.org: "Os armeiros entraron pola porta pequena, falando de seguridade interior, da vixilancia das fronteiras e non da defensa. Aos poucos chegamos até aquí”.

Nos cinco anos curtos que van de 2012 a 2017, o orzamento do lobby organizado polas principais compañías de
armas europeas duplicouse de 2,8 millóns de euros anuais a 5,6 millóns. Iso se se cre que o declararon os armeiros: algúns expertos afirman que a Asociación Europea de Industrias Aeroespaciais e de Defensa (ASD) investiu dez veces máis desa cifra no sector do lobby.

As empresas europeas máis potentes do sector son membros do ASD: Airbus, BAE, Dassault, Ficantieri, GKN, Indra, Leonardo, Liebherr, Rolls-Royce, Safran, Saab, Thales... A elas están vinculadas as asociacións de cada país. Por exemplo, TEDAE agrupa a empresas que operan na industria militar en España, entre elas algunhas da CAPV: Aernnova, Tecnalia, ITP Aero, SAPA Placencia e Sener.

Priorizar as armas en lugar do medio ambiente

En 2015, a Comisión Europea nomeou un Grupo de Personalidades de 15 persoas (GoP) para que lle aconsellase que facer na investigación militar nos próximos anos. Non hai máis que ver os nomes da lista e o cargo de cada un para darse conta de que os críticos da industria armeira non carecen de razón: case todos son os xefes da patronal da industria militar ASD. A Comisión Europea recomendou que a industria militar europea, dada a necesidade de mellorar a súa competitividade, debía ofrecer un programa de financiamento adecuado á Unión Europea.

“Os industriais interviñeron en todo o procedemento de decisións políticas”, sinala Bram Vranken, representante do movemento pacifista flamenco Vredesactie. “A Comisión reuniuse polo menos 36 veces na fase de elaboración deste plan cos industriais. Non se pode negar que non están a conseguir o obxectivo, xa que incorporaron grandes cantidades nos orzamentos e xunto a eles plans de financiamento tenros de investimentos: “Conseguiron subvencións do 125% para produtos 100% máis 25% para gastos administrativos. Este tipo de financiamento excelente non se ofrece nin ás Organizacións Non Gobernamentais que se enfrontan ás catástrofes máis graves do mundo”.

E que investimento priorizará a UE? Segundo investigou a asociación Observatorio de Armas, os proxectos de investigación céntranse en gran medida en drones e sistemas robotizados de facer a guerra: “En todas as novas investigacións aparece a robotización, o obxectivo é que as armas sexan cada vez máis autónomas”. A continuación, cando as liñas de investigación plásmanse en produtos concretos, os industriais atoparanse en mellor estado para exportar armas punteiras.

Un dos debates deste tema céntrase no control das exportacións. Porque a pesar de que as empresas de armería obteñen cada vez máis subvencións de Europa, o control das exportacións segue sendo competencia de cada Estado. Alemaña, que se sumou ao pacto que alcanzou Angela Merkel co SPD, dixo que quere reforzar o control da economía europea. Francia, pola súa banda, non quere nin ouvir falar diso. Os industriais presionan para ter as mans libres nas exportacións coa escusa da competitividade. O exército francés tampouco quere cambiar nisto: “Francia debe manter a súa capacidade de decisión e iniciativa pola súa banda para defender os seus intereses”.

É máis, os industriais de armería conseguiron que as novas patentes financiadas con subvención queden na súa propiedade, co dobre prexuízo que iso supón para a sociedade europea. Por unha banda, que as riquezas pagas con diñeiro público son absorbidas polo capital privado. Doutra banda, a perda do control da autoridade política europea permitirá ás empresas vender estas tecnoloxías e patentes a calquera cliente do mundo, mesmo aos capaces de cometer calquera crime.

É o gasto militar da Unión Europea, sumando os dos seus estados membros, o terceiro máis grande do mundo, despois de Estados Unidos e China. Se Rusia se gasta en 69.200 millóns de euros, a UE en 264.300 millóns de euros. De onde sacará as novas axudas a Europa obrigada a recortar o seu orzamento co Brexit? Moitos emprendedores temen que o medio ambiente e o clima sexan os bosques de haxas.

Mentres tanto, os Investigadores pola Paz tamén recollen adhesións para modificar o orzamento da UE: “A implantación pola Unión Europea dun programa de investigación militar supón a maior aceleración xamais vista na militarización europea. As guerras do futuro van depender das tecnoloxías militares que estamos a desenvolver agora”.