O eúscaro ten unha palabra que une respecto e medo de forma natural: a intimidación. De feito, dependendo do ámbito ou do falante, pode estar máis relacionado co medo ou o respecto. Sexa como fose, parece que a autoridade, polo menos no uso correcto da palabra, manifesta sempre unha superioridade. A superioridade, con todo, pódese entender positiva ou negativamente, do mesmo xeito que outras moitas cousas.

Por outra banda, sen mostrar gran vergoña, é a mesma vergoña a palabra que ás veces pode estar un pouco máis preto da severidade. De feito, nalgunhas zonas do leste do eúscaro, a vergoña, ademais de ser un axente directo na pigmentación do coiro, é tamén algo parecido ao medo. Así parece xurdir, entre outras cousas, o proverbio: todo o que é vergoñoso é lobo.

E a miúdo contentámonos coa vergoña e a severidade, en toda a potencia semántica das palabras, cando falamos do estado actual do mundo. O bombardeo de Siria, recentemente acordado por Francia, Reino Unido e Estados Unidos, así como a imposición democrática do Goberno de España sobre o proceso catalán, son dous exemplos coñecidos. De vergoña e de intimidación, si: de ovellas, de pastores e de lobos.