Todas a furia e desexos á vez
Non son un fanático dos solistas, con poucas excepcións, por suposto. Non é fácil que unha soa persoa conmóvame ou me estremeza. Pois, non sei por que, quizá polo nome, tiña curiosidade por escoitar a Eneritz Fury, e sen ningunha referencia comprei o disco no posto de Musikazuzenea. E case sen darme conta, as voces e os xogos daquel neno traveso e pouco disciplinado sorprendéronme. Eneritz non é un neno, por suposto, e aínda que actúe libre, detrás hai moito traballo, que parece minimalista, pero baixo a lema DIY ou Hazizu, consegue uns resultados moi redondos.
A irundarra Eneritz Dueso comezou moi nova na música; triki primeiro, guitarra despois… Os primeiros pasos no punk, tamén no metal, e co proxecto Kasernarat deu media volta ao rockabilly. En 2016, con todo, os carreiros da vida empuxáronlle a actuar en solitario e, posteriormente, gravou o seguinte disco.
Eneritz Furyak é unha artista polifacética, con moitas afeccións, entre as que destaca o deseño, a escritura e a música. No tres ten estilos propios e moi elegantes, a ter en conta. Dixeron coas súas cancións que une folk, blues, rock e punk; e que canta desde as profundidades da súa alma. Poida que téñao de todo, pero tampouco o limitaría a eles. A voz de Furyak ten un rexistro propio, pero hai moitos rexistros, e é a mesma en todos. En canto á guitarra, parece moi minimalista, pero non necesita máis.
No último suspiro é belo, que se volve pegañento pola enerxía antes de interromper o alento; Costa abaixo, coma se o tempo afogase, recitado a 45RPM e cun lema redondo; Once estrelas parten do folk e xogando coa voz a perla que toma o rexistro rockeiro; Espertei rumoreando, pero a voz multiplícase e colle a cadencia de Ain_1; Michelín:
Coitelos
Maniaks
Autoproducción, 2024
------------------------------------------
É habitual a creación de grupos de música no círculo da mocidade, e en Arrasate aínda máis. Pero manter a un equipo en forma esixe un gran esforzo e compromiso, e si non tiras, o... [+]
Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024
-----------------------------------------
Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o... [+]
O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024
---------------------------------------------
O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre... [+]
Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024
---------------------------------------------------
Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é... [+]
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]