Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as historias da cervexa de trigo Lambic que se fai en Bélxica e chamoume a atención.
O trigo común (Triticum aestivum) e a cebada (Hordeum vulgare), é un dos viños máis coñecidos que se elaboran con estes dous cereais: 30-50% trigo común (Triticum aestivum) e o 50-70% restante cebada (Hordeum vulgare). Ademais dos ingredientes, chámanme a atención sobre todo as súas dúas características: para que teña dureza e amargura, faise coas madreselvas da esquerda, envellecidas durante dúas ou tres anos, e non engaden un fermento determinado, déixanlle fermentar de forma natural e calquera fermento e bacteria que a rodea pode atacar e fermentar. Do mesmo xeito que sucede cos viños de uva, mazá ou pera. Esta forma de fermentar dálle un sabor especial: o punto de viño e sidra, seco e de sabor acedo.
O mosto dos cultivos para esta cervexa de trigo déixase arrefriar unha noite en recipientes abertos. Posteriormente déixase fermentar en barricas de madeira. O arrefriado no aire e a madeira engaden fermentos e bacterias extra. Máis de oitenta, entre os que destaca a famosa Brettanomyces bruxellensis. No verán non o fan para evitar que se lle agrida a microorganismos inadecuados.
A madreselva esquerda foi moi utilizada por ser un excelente conservador. Para combater as bacterias, engadíuselle até 8 a 9 gramos por litro. Para rebaixar o gusto amargo que lle proporciona, sérvese das madreselvas da esquerda, con amargura e palideces notoriamente atenuadas.
Para a elaboración da cervexa de trigo tradicional Lambic, pódese fermentar até tres anos en buques de carballo (Quercus robur) ou castiñeiro (Castanea sativa) que elaboren previamente O Porto, Xerez ou viño corrente.
Nos anos impares, realizan unha excursión guiada chamada “Toer de Geuze” visitando as adegas que elaboran este tipo de viño en Pajottenland... Á esquerda, a gozo!
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]