Ás veces ocorre que algúns diagnósticos colectivos, aínda que nos preocupan, desactívanse. Dormen profundamente. Creo que iso é o que nos pasa coa calidade da educación, seguimos medio parados. Unha mostra diso son a desmotivación de moitos profesores, a falta de ganas de estudar a algúns alumnos, o papel da administración difuso ou a preocupación pola educación dos pais.

Si eses indicios fosen correctos, creo que a solución tamén estaría en mans deses actores. E sobre todo en administracións, profesorado e pais e nais.

Desde a Administración pódenselle expor diversas iniciativas para achegarnos á calidade da educación. A primeira é que a innovación pedagóxica é a vía máis directa para a calidade. Pódese realizar baixo o liderado da propia Administración ou apoiando a quen traballan en experiencias de innovación. En segundo lugar, coa axuda da Universidade, hai outro cambio profundo que facer: recoller o status do profesor. Para logralo débese garantir unha formación punteira do profesorado e ademais débese esixir a ese futuro profesor unha clara vocación educadora. En terceiro lugar, a formación necesaria para a innovación, o equipamento dos centros e o investimento nos cocientes, sería maior. E para terminar, unha revisión do modelo de gobernanza e xestión dos centros, con imaxinación e determinación.

Profesorado. Somos os axentes máis decisivos para a calidade e innovación educativa. Necesitamos a motivación e a vocación para cumprir esta función, e teño a impresión de que un grupo de profesores non está moi contento no traballo. Si o profesor non está entusiasmado non vai dar o mellor de si mesmo no traballo, e iso está directamente relacionado coa calidade que se ofrece. Pódese dicir que ter un proxecto pedagóxico transformador para activar a motivación pode axudar. Creo que ese desexo xa non se esperta con maiores remuneracións e menos horas de traballo. E coa vocación, pois, o único que se pode facer é traer ese distintivo antes de optar a ser profesor.

Os pais. Nalgúns sentidos necesitan un protagonismo moito maior nos centros educativos. Poden achegar moito en termos de calidade educativa e na articulación e organización da comunidade educativa.

En definitiva, son claves para o achegamento á calidade da educación: en primeiro lugar, a motivación e a vocación do profesorado, xunto coa innovación pedagóxica, o proxecto, así como o status e a formación do profesor. Doutra banda, a participación dos pais e nais; ademais, os investimentos e cocientes axeitados; e por último, o empoderamiento dos centros e modelos de gobernanza máis autónomos.