A lebre non estaba alí. O 10 de marzo finalizou a 12ª edición do Festival de Cine Documental de Navarra Punto de vista. Festival Internacional. Baluarte de Pamplona/Iruña foi, unha vez máis, o punto de encontro das miradas durante case unha semana, e como se puido comprobar no acto final, tamén recibiu a visita de numerosos zokokokokokokokos da Cidade Líder.

Cada cal coa súa mirada. Traeremos aos que nos suxeriron algo no festival. A sección oficial capitalizou case na súa totalidade o noso punto de vista. Velaquí os versículos nos que pode apreciarse a nosa mirada: O sanguento sorriso de Detroit, retrospectiva do Trinh Min-ha vietnam, o primeiro plano dun tronco no Ou Peixe premiado, o momento no que se nos ocorreu a frase “ser un coa natureza e pescar peces”, a sinceridade de Yours Truly e o optimismo que nos deixou Optimism para contarnos tanto con pouco.

Os seus límites. Non nos gustou Flores e confesémoslo, non somos capaces de gozar de películas como Elohim. Domaia, non tivemos ocasión de ver Young and Beautiful, recibimos opinións de todo tipo, o que indica que o espectador non se deixou indiferente. Por outra banda, vimos a Adams Sitney co pau na man, si, pero non fomos testemuñas dos seus ímpetos.

Proxectos persoais. Elias Querejeta Zine Eskola presentáronnos no festival, e non en balde, tanto Punto de vista como o Centro de Arte Contemporánea de Huarte poden ser considerados como membros deste posgrao. A saber si sería demasiado fermoso.

Cada un cos seus soños. Lisa Mar e Paolo Davaldo foron os encargados de estender a alegría de vivir o pasado sábado na sala ganbara de Baluarte. O Boto Park Filme Center dirixiu o taller The sound we see, xa que o proxecto foi unha das arestas do festival, e seguindo o estilo de edicións anteriores, as películas non foron a nosa única mirada, nin o escenario extraordinario de Baluarte. Con motivo do proxecto The sound we see, 24 persoas, incluíndo un carteiro, rodaron a película durante dúas semanas. Estrea mundial sen dúbida, Mursego e Harkaitz Cano penetráronse nos límites da improvisación e puxeron son e palabra á película Cidade Sinfonía de Pamplona. Efémero, foi realmente pasaxeiro o que vimos na sala Ganbara? Algúns polo menos gozamos do espectáculo no modo manray.

A lebre non aparecía no Baluarte, pero percibimos o seu rastro.