Para algúns, só o nivel de afeccionados serve para producir profesionais. Iso é o deporte? Eu son profesora na Facultade de Educación e Deporte da UPV/EHU e entendo o deporte doutra maneira. Hai discriminación no ciclismo vasco e págase con diñeiro público. O Goberno Vasco concede anualmente 130.000 euros á federación.

Até hai oito anos non había límite de idade. Fai uns quince anos, pero porque había demasiada xente: en seis carreiras saïamos máis de 300. No ano 2006 propúxose suprimilo, xa que había menos xente e non houbo ningún problema. Con todo, dous ciclistas, de 40 anos, apareceron na praza de touros e comezaron a gañar carreiras. Difundiuse a sospeita de que estaban dopados. Iso non lle gustou á Federación Vasca e volveu fixar o límite de idade para evitar problemas.

Levantei entón a man. E cando non dopabamos, que? Pois ben, os da Federación respondéronme que eu xa andara bastante. Non me dixeron que correse en másteres, senón que, directamente, tiña que deixar o deporte. Con que dereito dille unha Federación a un deportista que non pode facer deporte?

Supúñase que no pelotón había mercenarios que buscaban o diñeiro e estaban dopados, e había que dar unha solución. Estaba de acordo. Eu fixen a seguinte proposta: que todo o mundo participe e que non haxa premios para maiores de 25 anos. Desta forma, este diñeiro podería destinarse a controis antidopaxe. Os controis nunca se realizan. Pois ben, recibín unha e outra vez unha negativa. A Federación non ten o valor de responder con argumentos reais.

Nas mulleres non hai límite de idade. A xente de 50 anos participou no Campionato Vasco Feminino. E que pasou? Nada. Cada un fixo o seu, pasouno ben, e xa está. É absurdo e ilegal que os homes teñan que andar así. O límite de idade incumpre o artigo 41 do Decreto 16/2006 das Federacións Deportivas Vascas. Na súa virtude, “os concursos deberán ser abertos a todas as persoas físicas e xurídicas titulares de licenza, sen distinción algunha”.

Denunciei no seu día, pero os tribunais ditaminaron que a Federación Vasca é unha entidade privada e, por tanto, ten dereito a facer o que queira. E si di o ano que vén que os xudeus non poden participar? A segregación é privada, pero pública para recibir diñeiro público. Tamén fun ás carreiras a protestar. A continuación recibín as ameazas da federación e abriume un expediente en base ás mentiras.

O ano pasado fixen unha recollida de firmas entre os ciclistas. Obtiven 152 firmas; nas carreiras salguen unha media de 150 ciclistas. Con esas firmas fun á federación, pero o presidente non lles deu valor. A próxima vez farei a recollida entre os grupos. Algúns grupos están a favor da limitación de idade, que é a que máis forza ten e máis diñeiro ten. Pero a maioría dos grupos están en contra.
Rebéntame esta situación. Pódese buscar unha solución, pero a Federación fai oídos xordos a calquera petición. Eu quero facer deporte, non me deixan, e aquí todo o mundo lávase as mans.