Desde a Idade Media as mulleres tentaron ser libres da explotación dos homes. Podemos citar as revoltas agrícolas europeas do século XIV, ou as folgas téxtiles/téxtís que se propagaron desde o século XVII XIX.era en Norteamérica e Inglaterra –os traballadores morrían aos 20 anos polas malas condicións de traballo–. Non podemos esquecer ás mulleres comuneiras francesas, ou cigarreras, pospologistas, cirgalas e esparteros, en Euskal Herria, en Cataluña ou en Andalucía. E recentemente tivemos unha folga exemplar nas residencias de Bizkaia. As mulleres mantiveron unha loita longa e dura. Centos de anos despois, a pesar dalgunhas pequenas melloras provisionais, a explotación e o desequilibrio persisten.

A brecha salarial é enorme: os homes gañan de media 5.982 euros máis que as mulleres –25.727 euros ao ano, fronte a 19.744 euros–. A brecha aumenta no caso das pensións por xubilación: as mulleres perciben unha media de 742 euros ao mes fronte aos 1.197 que reciben os homes. Un dato político: No Congreso dos Deputados só 138 dos 350 deputados son mulleres.

O 8 de marzo, as folgas e as mobilizacións farán visible esta inxusta situación en todo o mundo. Necesítanse políticas que rompan coa discriminación, hai que acabar coa dependencia e a explotación sexual. Para iso, é imprescindible que nos gobernos as mulleres militantes e as que defendan os seus dereitos, e non os Thatcher ou Lagarde temporais ao servizo do capitalismo patriarcal, teñan unha representación máis ampla. E para que os homes, sexan políticos ou non, sexamos militantes e activistas polos dereitos das mulleres.