“Como cada vez somos máis habitantes do mundo, non se pode negar a necesidade dunha gran industria agraria que produza alimentos”. Este é un dos principais argumentos das empresas agroindustriais e dos promotores do modelo transxénico, que utilizan para xustificar a utilidade do seu modelo. Con todo, a investigación levada a cabo pola ONG ETC Group desmantelou estes mitos e sacou á luz as realidades que as asociacións vinculadas á soberanía alimentaria viñan reclamando desde hai tempo.

Pequenos granxeiros alimentando o mundo

Pequenos agricultores, indíxenas e agricultores familiares son os que producen o 70% do que comemos os cidadáns do mundo, segundo o estudo. É significativo, ademais, que este modelo agrícola emprega só un 25% dos recursos naturais do solo –auga, terra e combustibles–. No outro lado atópase a gran cadea da industria agraria, que, aínda que utiliza o 75% dos recursos do mundo, só alimenta ao 30% da poboación.

Si os gobernos queren acabar coa fame e frear o cambio climático, non teñen máis que pór en marcha e impulsar políticas públicas que fomenten a agricultura de caserío, segundo ETC Group. Quen nos alimentará? As redes de alimentos dos baserritarras ou cadeas da industria agraria? Segundo as conclusións do estudo, a fame no mundo non se debe á falta de alimentos, senón a unha distribución inxusta dos mesmos.

Mentres tanto, as grandes empresas agroindustriais malgastan os recursos naturais

Segundo o informe do estudo, a industria agraria destrúe cada ano 75.000 millóns de toneladas de terras aromáticas, e derruba 7,5 millóns de hectáreas de bosques. Ademais, estas grandes empresas consomen o 90% dos combustibles fósiles que se utilizan na agricultura e na agricultura. O modelo de pequenos baserritarras, pola súa banda, emprega só o 20% da auga utilizada para a agricultura, o 10% dos combustibles, e non provoca a destrución de terras e bosques. A colisión entre ambos os modelos é tamén clara desde o punto de vista ambiental.

O estudo conclúe que entre o 33% e o 50% das 4.000 millóns de toneladas de alimentos que producen anualmente as grandes cadeas agroindustriais pérdense (no momento de procesalos, transportalos ou almacenalos). Os autores do estudo subliñan que coas políticas axeitadas o modelo agroecológico pode triplicar o emprego nas zonas rurais, reducir a migración ás cidades, mellorar a calidade dos alimentos e erradicar a fame.