Imos paso a paso. Cada vez que descargamos unha película en Internet de forma ilegal, veriades á beira do nome deses arquivos palabras como CAM, TELESYNC, SCREENER, DVDRIP ou DVDScr. No mundo das descargas existen diferentes calidades segundo a orixe do ficheiro e estes nomes ponse para clasificalos. En formato CAM, por exemplo, trátase de películas gravadas en directo cunha cámara en salas de cine e posteriormente pasan ao formato dixital. Iso si, adoitan ser de moi baixa calidade.

Os máis comúns, e os directamente relacionados co tema de hoxe, son os ficheiros DVD-SCREENER (screener). Trátase de copias dixitais que saen de DVD, Blur-ray ou (no seu día) VHS para promocións. E con isto claro, aquí aparécenos un tema máis gordo que a salsa da pil-pil. Como é posible que as copias DVD-SCREENER das películas que mencionei ao principio estean en Internet, tendo en conta que non se estrearon? Quen os subiu á rede?

Screeners de académicos

Cando comeza a tempada de premios en Estados Unidos, os distribuidores envían copias de todas as súas producións a todos os membros da academia para que poidan ver e votar a película en concreto. É algo que se fai desde a década de 1980 –naquela época, por suposto, enviábanse en formato VHS–. Calcúlase que estes screeners chegan a unhas 6.000 persoas. Os grandes estudos, como é normal, queren que a súa película chegue ao maior número de compañeiros posible. Por unha banda, para recoller o maior número de nomeamentos posible nos premios e, por outro, para conseguir ese voto máxico que, por suposto, pode facer triunfante.

De feito, o envío dalgunhas descargas converteuse nunha das claves dentro desta estratexia: algúns o envían antes do habitual, a principios de outono, é esa a razón pola que algunhas descargas saen tan rápido?, porque nesta época os académicos normalmente teñen menos películas acumuladas e poden prestar máis atención aos seus traballos, mentres que outros o fan cando se achega a data, ofrecendo así a posibilidade de ver estes traballos en pantalla grande e destacando máis os aspectos técnicos.

Filtracións

Dado que máis de 6.000 copias dunha película circulan por todo o mundo, é case imposible que algunhas delas non sufran ningunha filtración. No momento en que os académicos ven esta película, os distribuidores pídenlles que destrúan as copias, si, pero non teñen a posibilidade de comprobar si fixérono ou non. Todos estes traballos adoitan ter pegados mensaxes como “For your consideration only”.

Para analizar este fenómeno, desde 2003 un tipo chamado Andy Baio creou unha páxina web. O resultado pódese consultar no documento que se pode consultar neste enlace. Nela pódense ver as datas do trinque, os envíos destes screeners e os días exactos nos que estas películas aparecen online. Non é significativo?

É evidente, por outra banda, que mentres todas estas copias pasan dunha man a outra, a súa ocorrencia é inevitable, calquera pode facer unha copia dixital. En moitas ocasións falouse dun familiar, quizais dun amigo. Escusas soamente. Por unha banda, porque creo que hai moitos intereses detrás de todo. E, por outra banda, si tiña verdadeira vontade, parecíame un tema que podía ser facilmente cortado. Empezando por eses grandes executivos de Hollywood. Con escusas, o caso é que todas as frechas contra a pirataría lánzanse sempre na mesma dirección, pero neste caso o problema vén do outro lado. Non o credes?