É dicir, a Facenda de Bizkaia decidiu investigar a caixa da resistencia dos sindicatos vascos ante a situación. A caixa que máis utilizou foi ELA. Segundo os seus datos oficiais, entre 2008 e 2011 achegou 13,7 millóns de euros á caixa de resistencia –o 15,1% dos seus gastos– e entre 2012 e 2016 foron 19,1 millóns –o 16,24% dos seus gastos–.

Precisamente, e curiosamente, ELA foi a caixa de resistencia que máis tivo que utilizar o ano pasado cando liderou a longa folga de 370 días nas residencias de anciáns de Bizkaia. E nesa folga, a Deputación de Bizkaia implicouse moi duro, provocando unha confrontación seria entre o sindicato e os representantes políticos, o que é unha mostra da relación amarga que manteñen ELA e PNV, empezando polo lehendakari Urkullu e a presidencia jeltzale. ELA asegurou que leva 38 anos seguindo os criterios das facendas vascas e explicou que “nunca se tivo en conta a indemnización en caixa como renda de traballo”.

Está claro que esta iniciativa fiscal da Facenda biscaíña é a factura que o PNV quere traspasar ao sindicato abertzale. Non quere “contrapoder”, nin que ninguén se apague ao seu ao redor. Quere sindicatos submisos. Sería mellor que Facenda profundase na fraude fiscal habitual, porque sabe onde se comete a fraude e non resúltalle tan alleo. Debería perseguilo estando onde está.