A polinización é importante no modo de vida da maioría das plantas. Imprescindible para crear unha semente que constrúa o futuro de cada especie e variedade. A polinización é unha viaxe do Pole Aleño da Flor cara á Femia. Esta viaxe pode realizarse sobre o corpo, a cabeza ou as pernas dun insecto, pero tamén pode ser arrastrado polo vento.

A polinización é imprescindible no cultivo da planta á que queremos recoller o froito ou a semente. Fíxache na importancia que tivo a apicultura nos nosos caseríos sidreros; as colmeas eran imprescindibles para que a mazá prosperase. Porque a abella leva a mazá. A abella non era da familia, era da casa!

A agricultura industrial ou capitalista dá unha malleira enorme á polinización, reduce insectos e o futuro de moitas plantas atópase nunha situación crítica. Ademais das abellas, moitos insectos teñen moito que dicir na polinización de miles e miles de plantas. A protección e promoción destes insectos foi unha das causas e obxectivos máis importantes das políticas medioambientais xenerais durante moitos anos.

Os parques naturais, os espazos protexidos, etc. teñen un papel relevante na pervivencia dos polinizadores, pero máis aínda os espazos antropizados ou transformados pola xente. Os ferrocarrís, por exemplo.

Na Unión Europea hai preto de 200.000 quilómetros de liñas de ferrocarril. Nas súas marxes habitan numerosas plantas florais. Isto indica que tamén hai polinizadores. Un estudo realizado en Croacia (Polonia) revelou que a estrutura dos ferrocarrís (pendentes, picos secos, barras húmidas...) fomenta a proliferación destes insectos auxiliares. Atopáronse máis na vía férrea que nos prados da zona: bolboretas nos lugares onde predominan as plantas autóctonas e abellas nos lugares onde as plantas son de fóra. Estes insectos diminúen nas beiras das vías captadas polos arbustos. Pola agricultura natural e o medio ambiente, coidemos os ferrocarrís. Sen herbicidas, por suposto!