Un amigo infórmame dun verme que se alimenta de plásticos. E non me gusta o tema. Como até agora. Dáse unha boa escusa a quen queren facer máis plástico. Non se pon forzas na creación de alternativas, segue avanzando o plástico!

Hoxe traio outro tema parecido: o dun fungo. Dun fungo que coñecemos no País Vasco. O cogomelo, coñecida como perna ou pé azul, é a nuda Clitocybe. Algúns usan outros nomes: Lepista nuda, Rhodopaxilus nudus, tricholoma personatum var. nudum, etc., pero non vou entrar na sidrería dos miólogos...

O cogomelo é un cogomelo comestible. Na primavera crece xeralmente nas plantacións de coníferas, pero tamén nas de frondosas e nas pradarías circundantes. Prodúcese en Inglaterra, Francia e Holanda, pero ao parecer non é tan feroz como agradable.

Gustada ou non, este cogomelo desfai e consome a materia orgánica da terra. Este traballo realízao con algunhas encimas: as lacas. Ademais da forraxe, estas encimas achegan ao cogomelo unha extraordinaria capacidade: a agronomía supostamente máis avanzada, é dicir, a máis química e contaminante, que procreou a algúns dos peores delincuentes criminais, degradándoos. Era como transformar un xeneral militar nun cabo miserable. Destrúe cogomelos, por medio de encimas, pesticidas, herbicidas e colorantes sintéticos. Especialmente o herbicida, o glifosato e os colorantes máis utilizados na industria téxtil. Estes colorantes causan un gran dano ao medio ambiente; e sobre o glifosato direiche que... Outros cogomelos, como as peles multicolores (Trametes versicolor) e as orellas cultivadas (Pleurotus ostreatus), tamén están a investigar si son capaces de realizar un traballo similar.

Sementemos o cogomelo nas proximidades das nosas hortas e campos. Lavarannos a terra e darannos forraxe. Pero sen coplas para os que fan a agricultura capitalista, que non lles dean escusas para seguir adiante.