Son ao redor de 3.000 participantes, representantes de 119 economías, entre os que se atopan 340 líderes políticos e seis presidentes do G-7, todos menos o de Xapón, así como Donald Trump. O obxectivo, a pesar de estar cada ano disfrazado de bonitos lemas, é manter o sistema capitalista, a pesar de que hai que cambialo de face: parecerlle máis “amable” e “humano” para manter o poder do mundo.

Este ano foi o “momento da muller”. A organización recibiu críticas polo escaso número de mulleres, e este ano autorizouse a conducir este club exclusivamente por mulleres. A razón? Que un dos temas centrais é a redución da barreira socioeconómica entre mulleres e homes. O primeiro ministro noruegués, Erna Solberg, e a directora xerente do Fondo Monetario Internacional, Cristine Lagarde, foron elixidos. Lagarde sinalou recentemente que “os vellos viven demasiado” e que iso é “un risco” para a economía mundial.

Aínda que se lle puxo cara de muller, o foro capitalista non deixará de ser capitalista, clasista e discriminatorio, contrario ao feminismo, ás políticas sociais e á cidadanía. Aínda que se pinte de branco, o corvo sempre é negro, e o capitalismo sempre é capitalismo. De estrutura, inxustiza, fraude e cobiza. E como exemplo temos a inxustiza de Lagarde, propondo que se liquide a terceira idade, fóra del e os seus semellantes. Así son as autoridades de Davos. Grazas ás mulleres doutro xeito de pensar nun mundo no que imperan!