Feminizando o caserío, baserritarizando o feminismo

Esti Redondo, de Etxalde, explicou que os obxectivos do grupo son integrar a loita pola soberanía alimentaria dentro do movemento feminista e facer máis feminista o movemento campesiño, entre outras cousas: “Entre os nosos proxectos estaba facer auzolanes, porque nos parece que os auzolanes son unha boa maneira de reunir ás feministas de pobos e cidades e ás e os baserritarras feministas nun mesmo espazo”.

Nesta ponte entre o pobo urbano e o caserío, os auzolanes serven non só para estar ao día duns e outros, senón tamén para recoñecer o traballo duns e outros, así como para chegar a novas zonas e coñecer outras situacións e mulleres que se dedican á agricultura. Trátase de crear espazos que dean a volta ás asimetrías de poder. Si no auzolan de outono traballaron no proxecto Basortu de Zeberio (Bizkaia) recollendo mazás, este inverno trasladaranse a Antzuola (Gipuzkoa) para axudar a un pastor.

Coñecendo a realidade dos pastores

A pastora Josebe Branco, do caserío Pikunieta, será a encargada de pintar a súa korta en auzolan, o 27 de xaneiro. As persoas que se acheguen terán a oportunidade de achegarse á realidade das mulleres que traballan no pastoreo. A continuación, celebrarán unha comida conxunta.

“No auzolan de outono xuntámonos unhas 15 mulleres, baserritarras da zona de Zeberio e feministas que se achegaron desde Bilbao. Foi un día bonito, recollemos moitas mazás pola mañá, e despois comemos todos baixo a árbore, comendo e falando, contando o que estabamos a facer nun sitio e en outro…”. Os participantes fixeron unha valoración moi positiva e por iso decidiron seguir adiante coa dinámica. Por cada estación, un auzolan.