O 1 de agosto de 2013, Amma-Ammavir aplicou o convenio colectivo do Estado español nas sedes de Betelu e Erro, tras a reforma laboral aprobada polo pp. Impúxonos novas condicións, peores, na convicción de que eramos deficitarios. Isto influíu moito nos nosos petos. Desde 2013, cada traballador perdeu unha media de 4.500 euros. Os nosos salarios non chegan aos 1.000 euros. E todo iso traballando 100 horas máis ao ano: Tiñamos 1.692 horas de traballo antes de 2013 e 1.792 agora.

Ao resto das residencias de Amma-Ammavir de Navarra non se lles aplicou esta medida. Por tanto, existe unha discriminación evidente entre os traballadores dun mesmo grupo. Non é xusto que nós traballemos máis e recibamos menos diñeiro. Ademais, non hai persoal suficiente. Non é posible realizar substitucións e hai traballadores que ven obrigados a duplicar quendas. En Betelu hai poucas persoas dispostas a actuar nestas condicións. E ninguén quere vir de fóra. Á fin e ao cabo, as condicións son moito mellores nas residencias de Pamplona, e a xente prefire estar alí. Non podemos atopar a unha enfermeira, porque cobraría 300 euros menos en casa, polo que moitas veces nós temos que facerse cargo dos traballos de enfermaría.

Tentamos falar con Amma-Amavir, pero non nos ouviu. Pronto vou cumprir tres anos como delegado sindical, e pouco puiden facer. Sentimos esquecidos e marxinados. Pedimos contas anuais á empresa para comprobar si somos deficitarios ou non. Pois só nos pasaron as contas de 2015. Como se explica, a sede de Betelu é rendible, pola contra, a empresa ten unha gran débeda e absorbe a nosa rendibilidade. Así, sempre seremos deficitarios.

De feito, a residencia de anciáns de Betelu é unha empresa independente. Amma-Amavir conta cunha participación do 67%. É o que determina todas as condicións, xa que a xestión está nas súas mans. O Concello ten o 33% da propiedade, e hai que subliñar que destina diñeiro público á empresa en situación precaria. Cando nos incluíron no convenio estatal, o Concello colaborou con Amavir. Despois, pedímoslle axuda en varias ocasións, pero pasou de nós.

En Bizkaia deuse un gran paso adiante. Nas residencias tiñan mellores condicións que aquí antes de asinar o convenio, e agora están en mellor situación. Chegar aquí é o noso obxectivo. Eles contaron co apoio do Goberno Vasco, que se negou a negociar. Pero nós non o temos. O Goberno de Navarra ten concertadas 25 prazas na nosa sede, polo que debería implicarse. O actual Goberno está interesado en falar connosco, pero, de momento, non é posible renovar o convenio. Os empresarios preferiron ao anterior goberno, e a través dun acordo con el, temos os contratos blindados até 2018.

Sabemos onde estamos. Amma de Navarra foi creada por UPN e Caixa Navarra. Despois comprouno o Caixa Bank, que o vendeu á empresa Maisons de Famille. Os beneficios económicos ponse por diante de todo. É unha mágoa. O único que pedimos é que non haxa discriminación entre as residencias dun mesmo grupo. Nas condicións actuais non podemos ofrecer un servizo de calidade.