Debido ao tempo, a colleita deste ano foi escasa. Como están os vosos viñedos? O 28 de
abril rexistrouse unha gran conxelación, con temperaturas que oscilaron entre o tres e catro graos baixo cero. A viña estaba xa bastante adiantada, os brotes creceran bastante e queimouse todo. A diferenza doutros moitos, nós temos un seguro, e el deunos por perdido o 90% do viñedo. Agora chámannos Zona Cero. Encheunos de bágoas. En concreto, recibimos o 15% da nosa produción.

Como afecto a industrialización aos viñedos?
Parece que o de que cada un teña o seu propio viño é o de sempre, pero antes o viño vendíase a granxas ou adegas grandes, os pequenos viticultores e sidreros non vendían o seu. Iso é algo novo, xa que nos anos 70 empezouse a comercializar o seu, cando se deu o boom. O mecanizado e a distribución de produtos químicos –abonos artificiais, fungicidas, herbicidas– fornecidos por grandes empresas multinacionais. O que até entón se facía con moito traballo, facíase moi fácil co mecanizado e as innovacións. Foi unha tolemia. Co tempo démonos conta de que tiñamos que coidar a terra, que así non duraría moito. Nós temos cen anos de viña, pero utilizando este tipo de produción, en 40 anos non van dar nada, ímolos a matar.

Que papel xogaron aí a denominación de orixe rioxana e o Consello Regulador?
As grandes adegas son as que gobernan. O consello da Denominación de Orixe Rioxa conta con 150 portavoces, dos que só cinco son da Rioxa Alavesa. Nós non temos ningunha capacidade no consello.Teñen grandes cantidades de diñeiro para a promoción, pero a nós non nos chega nada. Malgastan o diñeiro para ofrecer ofertas a distribuidores non sei de onde. Fóra de aquí A Rioxa só coñécese no seu globalidad, pero dentro dA Rioxa hai tres zonas: Rioxa Alta, Rioxa Baixa e Rioxa Alavesa. Nestas tres zonas hai culturas e modos de vida moi diferentes, e non teñen en conta as características de cada unha delas.

Que diferenza hai entre A Rioxa e Rioxa Alavesa?En
Rioxa Alavesa a maioría son os viñedos das familias. Nun pobo de 300 habitantes temos 40 adegas, sen contar as que venden. Baixando á Rioxa Baixa hai adegas xigantes, as propiedades pertencen a uns poucos e o resto son traballadores. Estes propietarios son os que máis votos teñen no consello da Denominación de Orixe dA Rioxa. Como consecuencia, fomos recollendo preto de 60 pequenas adegas da zona para crear a nosa propia denominación de orixe.

Por que queredes a vós?Queremos organizarnos e xestionarnos
entre nós, pero non nos deixan, considérannos disidentes. Queremos garantir a supervivencia da nosa comarca, e iso só podémolo facer de forma consensuada entre nós. A calidade foi unha das características tradicionais do viño alavés; o coidado da terra e a produción coidada e ecolóxica confírelle unha alta calidade. Nos últimos dous anos estivemos traballando para facer a nosa propia denominación, Viñedos de Álava, pero o consello obrigounos a pór Rioxa Alavesa en lugar de Rioxa Alavesa, e a pór xunto á nosa denominación a denominación de Rioxa.

A vosa aposta é a ecolóxica.
Iso é o mellor para nós. Somos catro gatos os que traballamos na viticultura ecolóxica na Rioxa Alavesa. As institucións non se preocupan de levalo a cabo. A política agraria das institucións é moi escasa, cando os políticos se achegan a nós sempre están a subir e baixando as exportacións, pero antes temos que satisfacer as necesidades de aquí. Movementos como Etxalde, Via Campesiña, Baserritik Mundura ou Bizilur traballan para avanzar.

Vostedes traballan na Agricultura Sostible Etxalde. Que facedes?

A filosofía de Etxalde é impulsar a soberanía alimentaria e a agricultura sostible. Ese é o noso desexo, vivir con dignidade. E non uns poucos, senón todos. Para iso todos temos que producir un pouco, non uns poucos todo.

Non tedes un camiño fácil.Catro das colleitas dos
últimos seis anos foron malas; iso é insoportable para adegas pequenas como a nosa. A política que leva o consello da denominación de orixe dA Rioxa, as políticas que veñen de Europa, a globalización, todo nos afecta. Esta é a nosa forma de vida, pero cada vez é máis difícil. Moitos empezaron a vender uvas ás grandes adegas, pero algúns xa empezaron a vender terra. A nosa vida, e nós mesmos, vaise ao diaño.