En máis dunha ocasión ouvimos que a constitución de España é similar á de Francia. Por tanto, non é de estrañar que os borbóns, dinastías que tiveron o Reino de España á súa disposición durante séculos, teñan a súa orixe en Francia. Por tanto, é normal que se queira copiar o modelo francés en España, pero iso ten as súas peculiaridades.

Hai dous séculos e medio fíxose a Revolución en Francia e os borbóns desapareceron ou foron levados ao patíbulo. En España, con todo, salvo uns poucos intres, seguen no poder. De feito, toda a familia depende dos orzamentos do Reino, sen ter en conta outras fontes de ingresos.

Madrid quere ser unha capital como París. Por iso, a Administración pública do Estado, ademais de estar situada no mesmo, pretende centralizar toda a actividade económica no mesmo. En definitiva, Madrid converteuse nunha capital económica, militar e administrativa. E a comunicación, a política, a cultura da maioría dos partidos políticos tamén se van desde alí a todo o Estado. Para poder manter todo isto necesítase diñeiro e iso púidose levar a cabo sobre os orzamentos públicos: por iso a maioría dos investimentos públicos realízanse en Madrid, evitando Cataluña e outros países. Por tanto, os cataláns senten abandonados, porque un Estado normal ten que chegar a todos os seus cidadáns e cidadás.

Co obxectivo de frear o rumbo cara á independencia de Cataluña, Madrid tenta atraer ás grandes empresas locais, coma se até agora non tentaría levar a cabo unha política tan cruel. Os vascos tamén sabemos algo destas cuestións. Por exemplo, aí temos o caso do BBVA, que polos seus intereses políticos levou toda a súa actividade de Bilbao a Madrid, coa maioría dos seus empregos directos e indirectos.

Co obxectivo de intimidar aos cataláns, a maioría dos medios españois destacan que CaixaBank, Banco Sabadell, Augas de Barcelona, etc. sacaron de Cataluña a súa sede social, coas consecuencias negativas que iso vai deixar, sobre todo nos impostos. Pero será tan negativo?

Estas empresas xa exercen a súa maior actividade económica fose de Cataluña. A pesar de que na súa orixe son os aforros dos cataláns, como no caso de Euskaltel, co paso do tempo a actividade destas empresas foi a parar a mans das elites económicas e políticas españolas, que é a clase que máis se aproveita. Por outra banda, as actividades e xestións habituais destas empresas seguiranse levando a cabo en Cataluña, onde o mercado é moi importante; se non, ver o medo que se xerou cando os cataláns comezaron a sacar diñeiro do Banco Sabadell.

Doutra banda, a Facenda Xeral do Estado recadará, como até agora, os impostos sobre os beneficios xerados polas grandes empresas do sector. O Imposto sobre Actividades Económicas, o Imposto Local, quedará na mesma situación e as actividades desenvolvidas nos pobos de Cataluña transferiranse á Facenda Xeral do Estado en función das operacións económicas locais. O único ingreso público que perdería as sociedades é o Imposto sobre Transmisións e Actos Xurídicos: Aumento, diminución, etc. do capital social. a.) Trataríase do imposto sobre sociedades, a pesar de que se trata dun imposto de menor volume.

Todo iso, se o actual status segue existindo, pero en canto fágase coa independencia, todas esas competencias teríaas a facenda pública catalá e liberaríase da dependencia de Madrid, porque como país soberano todas as competencias fiscais serán súas, non as de España.