As lemas do pasado no presente
Lume de outono, nun pobo no que un de cada cinco votou polo partido AfD. Coa unión, o leste de Alemaña perdeu algo. Losing my religion. Tres amigos e amigas empezamos a cantar máis que a lema da canción. Os nosos fillos mírannos con curiosidade, emocionados, incómodos. Había pudor de barrio no cóctel das súas miradas? Probablemente. A idade dos fillos non é suficiente para saber onde levounos a canción: Á adolescencia e ás sensacións da hora dos 12-15 anos. O desencontro, as guerras internas e externas, a soidade e os soños, o amor sen resposta e a contorna que non escoita. Unha faísca de música é a que nos evocou o recordo dun lume do pasado, o seu para cada un. A uns pasaralles ouvindo Led Zeppelin ou Iggy Pop, a outros cos éxitos de Hertzainak ou Negu.
Dise que se ouviu en Barcelona non pasarán, dirixido á policía. 80 anos de separación entre a República que se defendía a si mesma e o que quere ser declarado. Se o franquismo está por terminar. Si é lícito lembrar a Guerra Civil, si é lícito facer un uso así do pasado. Algúns din que non, firmemente. O nazismo tamén se acabou, e en Alemaña pídese que non se faga todo o que se compara cos nazis, por favor, non se compara.
Ás veces ouvimos unha música e a mente establece lazos. Ás veces un conflito do pasado, unha pelexa, sáltanos aos ollos como unha faísca. E talvez ilumine a imaxe dun futuro posible. Ao parecer, Europa necesita unha nova imaxe.
Cataluña ponnos mirando a longo prazo, atrás e adiante. A crise que creou España non se pode separar da situación de crise que vive a Unión Europea. Os que desexan unha Europa dos pobos miran con esperanza a Cataluña, mentres que os que mandan na Europa dos Estados nacionais miran con preocupación.
Non é a primeira vez que un movemento focalizado sacode Europa. Darei un gran salto de tempo cara a 1871, é dicir: Europa, por outras razóns, tivo medo da Comuna de París. Vive a Commune! Incluso os que o reivindicaron rescataron o termo commune das músicas do pasado, xunto coa palabra citoyenne, facendo unha referencia directa á época da revolución francesa. Nesa esixencia de autonomía local, non todos entendían o mesmo: descentralización, autogestión, federalismo... A súa revolución proxectábase a escala internacional e foi satanizada pola prensa europea. Coa axuda de Alemaña, Francia puido pisar a Comuna de París en poucos días.
Na prensa internacional, Cataluña non foi tratada dunha maneira totalmente equivocada. Con todo, no caso de Alemaña, en xeral, os acontecementos déronse a coñecer ofrecendo un contexto insuficiente. Un dos xornalistas cualificaba como farsa a reutilización da lema Non pasarán e denunciaba que os cataláns fan un uso agresivo da Guerra Civil. Pero quen son os farsantes? Vénme á memoria unha das frases máis coñecidas de Marx. E di, nunha tese de Hegel, que a historia se repite dúas veces: unha primeira como traxedia e outra como farsa. Se os autores da traxedia son farsantes na segunda volta, é dicir, se dan a impresión de algo que non é, no caso de España, preséntanse vestidos de demócratas.
De xeración en xeración, a miúdo dentro da familia, pasan determinados motivos. Nesta época na que Europa está en chamas, as faíscas estánsenos mostrando desde diferentes pasaxes de diferentes lugares.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]