Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Suavidade forte

Vendaval. LA FURIA. Autoekoizpena, 2017.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Fai tres ou catro anos que coñecín á Furia, unha cantante de rap con nome de guerra. Máis tarde souben que unha canción valente dirixida a Alfonso Alonso en relación coa lei do aborto fixéralle coñecido en varios foros. A condición de muller e, en consecuencia, a paixón pola loita despréndese das entrañas. Así pois, hai tempo que decidiu que o rap ía funcionar como instrumento para o empoderamiento das mulleres e, por suposto, tamén para desembarazarse. Non só iso: ademais de cantar e escribir as súas cancións, organiza e dirixe talleres para empoderar ás mulleres, e os resultados están á vista; ou si aínda non os viches, está atento!

Furia sempre o escribiu e iso nótase nas cancións deste disco –aínda que non escriba as palabras–. Aínda que nalgúns tramos a linguaxe rueira recto e cru, que é a marca do hip-hop, utiliza con rabia, ten outros matices, precisamente, da poesía amarelada das entrañas.

A pesar de escribir desde hai moito tempo, estivo no sur de Navarra ata que empezou a subirse aos escenarios e avanzou cheo de determinación. Aos poucos, empezando desde cero, segue o seu camiño. En 2013 publicou o seu disco Non hai clemencia, no que puxo de manifesto que na súa mochila están presentes, ademais do rap, outras influencias culturais que nunca quixo ocultar: coplas, xotas e outros.

Neste novo disco, con todo, a electrónica –sinxela– tomou un oco. Vendaval é en si mesmo plural, violento, doce, susurrante e cheo de rabia. O programa Vendaval abre o traballo e segue o rap da rúa. Chamádelo ceo fai estalar o misticismo recitando con dozura.Bruxas do Norte ten de recitado e electrónica. Cachorras tamén é recta, totalmente urbana, con suspiros e scratch. O meu son bebe do soul, é fermoso. Aínda que é unha poesía que ten moito agarimo flamenco e árabe. Hip-hop con traxe de casa dark suave. Querería vivir o alento que esconde a caixa de tons de bonecas. O dicionario da mala vida conta coa electrónica minimalista. E, por último, o Necesito rap ten moito que cantar. n


Interésache pola canle: Disko kritikak
2024-11-22 | Iker Barandiaran
O vulto dos cerebros non se pode conter

Deus
Kaskezur
Usopop, 2024

-----------------------------------------------------

Nada temos que perder” din os baztandarras. E así é. Sempre fixeron música para gozar, xogando e xogando entre catro músicos que foron crecendo. Desde que en 2008 crearon o grupo,... [+]



2024-10-31 | Iker Barandiaran
Porque fomos… ímolo a traballar!

Coitelos
Maniaks
Autoproducción, 2024

------------------------------------------

É habitual a creación de grupos de música no círculo da mocidade, e en Arrasate aínda máis. Pero manter a un equipo en forma esixe un gran esforzo e compromiso, e si non tiras, o... [+]



2024-10-24 | Xalba Ramirez
Afía as miñas espadas!

Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024

-----------------------------------------

Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o... [+]



2024-10-11 | Iker Barandiaran
Brillos baixo o paraugas do post-punk

O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024

---------------------------------------------

O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre... [+]



2024-10-04 | Xalba Ramirez
Por que Chill Mafiarena é unha das despedidas máis necesitadas dos últimos tempos

Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024

---------------------------------------------------

Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é... [+]



2024-09-20 | Iker Barandiaran
Emocionando aos sen raios de sol

Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024

-------------------------------------------------

Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]



2024-09-12 | Xalba Ramirez
Rescatado-o teu-o teu-ca

Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024

----------------------------------------------

A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]



2024-08-30 | ARGIA
Tres bos discos deste ano e recomendables
A redacción de Argia seleccionou tres discos do oito meses deste ano para recomendalos.

2024-08-28 | Iker Barandiaran
O que non se pode fumar volve

Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records

----------------------------------------------------------

Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]



2024-07-24 | Xalba Ramirez
Cos bos amigos, as horas breves

Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.

Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]


2024-07-10 | Iker Barandiaran
Cero multiplicado, quen sabe o resultado!

A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]


2024-07-05 | Xalba Ramirez
Cancións para levar nos petos

Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]


2024-06-19 | Iker Barandiaran
Compensación de coherencia

Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No

... [+]


2024-05-29 | Iker Barandiaran
Crecemos con singularidade

Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]


2024-05-27 | Xalba Ramirez
Semi-arepa, media marmita

Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.

E o que pensaba... [+]


Eguneraketa berriak daude