Moltes gràcies
- Os días van pasando ata que se esgote o prazo de redacción desta opinión, para chegar a unha conclusión: de que non escribiuse sobre Cataluña, de que non escribiuse sobre o que nos chamou a atención, a ilusión e a emoción? Aínda que, por outra banda, non apareceu xa moito de que falar, e non se sabe en que vai parar o asunto cando chegue este acontecemento. Deste xeito, gustaríame dirixir os meus máis sinceras grazas a un país que nas últimas semanas sacudiu a insulsa cotidianeidad a diferentes niveis.
Para empezar, converteunos en testemuña dunha desas brechas históricas que quizá só se abren unha vez cada cincuenta anos; ese momento conmovedor que un territorio avanza e acelera ás veces no camiño de saír da dependencia non o temos que ver tan de cerca cunha bulta, e así Cataluña converteuse nun modelo próximo, das nosas inercias ou traizóns, nun camiño falso que nos fixo fuxir dos nosos proxectos perdidos.
Doutra banda, Cataluña demostrou que este sistema de estados imperialistas que organizaron o mundo por cordel é un sistema caduco, que é cuestión de tempo, que quizá nós non, pero que os nosos fillos si, verán o mundo das novas estruturas que aínda se pode adiviñar.
Logo sacounos da eternidade enésima, que non é pouco.
Non houbo día nas últimas tres semanas, nas que non sentín emoción ao espertar de face aos acontecementos do leste, unhas veces para ben, outras para mal.
Todas as mañás comentamos algúns detalles preguizosos ao beber o café, alimentámonos de deliciosas rivalidades de palabras cheas de discursos estéticos e voos líricos e replicas humoristas, de desastres que coñecemos desde hai moito tempo, e de expulsar ás vellas pantasmas das súas propios cilios… Fixéronnos sorrir e desconcertarnos por unha banda e por outro, con todos os intentos e as medidas de afogarse.
Sorprendeunos, por exemplo, o concepto ríxido de “España” surrealista e incomprensible para as persoas como eu, que une irracionalmente distintas frontes por encima de todas as diferenzas.
Aproveitounos, porque aumentamos o nivel de comprensión do catalán a diferenza do que fixemos até agora. Os papelorios vindos de Perpinya fixéronnos soñar. Escoitamos de bo grado a Carles Puigdemont, que tivo un gran nivel de francés. Á xente de Hegoalde deulles a oportunidade de saborear o deleite dos cencerros.
Os feitos convertéronnos nun \
Por encima de todo, lembrounos a todos os pobos de Europa minoritarios, como os cataláns, que cando o ruído das botas crece, a hora de quitarse os chapines chegou, sen desesperarse.
Por iso, grazas a todo: teremos que contar aos nosos nenos e aos nosos machos!
Persoalmente –e menos si fose catalán–, non querería volver á “vida eterna” Desde que os cataláns deixaron de levar a vida eterna, porque eles e moitos de nós sentímonos máis vivos que nunca e, unha vez saboreado isto, reavivando a esperanza, o retorno á eternidade cheira. Aínda que é difícil cambiar, custaríanos moito máis volver ao anterior. n
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A epistemoloxía, ou teoría do coñecemento, é unha das principais áreas da filosofía e ao longo da historia sucedéronse importantes debates sobre os límites e as bases do noso coñecemento. Nel atópanse dous poderosos correntes que propoñen diferentes vías de acceso ao... [+]
Esta semana tivemos coñecemento de que o Xulgado de Getxo arquivou o caso dos nenos de 4 anos de Europa Ikastetxea. Isto lévanos a preguntarnos: están dispostas as instancias xudiciais, policiais… para responder as demandas dos nenos? Protéxense de verdade os nosos menores... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]