Natureza e liberdade en distintos rostros
- É significativo que o músico e creador donostiarra, cunha traxectoria consolidada, haxa autoproducido a súa cuarta longametraxe. Quede claro que, aínda que hoxe en día a autoproducción moitas veces non obedece a unha carencia, senón a unha opción persoal. Así as cousas, a autoproducción ten moito perigo e hai que dala por si mesma; e San Sebastián, do mesmo xeito que as árbores, non ten medo.
O seu obxectivo é liberar o que leva dentro. Traballou con outros grupos e desde fai máis dunha década lánzase audazmente desde a natureza á praza cos seus proxectos persoais. Así, sempre me pareceu que a súa oferta é demasiado folkyegia –ligada á terra– para os amantes do rock e, pola contra, demasiado rockeiro para os amantes do folk. De feito, ten unha voz especial e un rico rexistro, as súas raíces están sempre moi presentes e, con iso, a súa alma é absolutamente libre.
Orai (Non-CD records) e Ospela (Elkar), editados en 2004 e 2009 respectivamente, estaban vinculados en parte ao folk e á terra vasca, e a eles debémoslles perlas como Atzo naiz, esculpidas na nosa canción. Tras eles, resucitou á besta e publicouna Erraiak (Elkar, 2012), empapada de rock intenso e outras culturas máis rítmicas. En busca da fera precipitouse aos salóns máis suorentos.
Agora volve co seu novo traballo, salpicado da natureza e da súa maxia, e unha vez máis se nos converteu en camaleónico, porque nel viven máis dun. Nace o doce folk que mira ao bosque de Nerea, pero coa forza da banda converteuse nun rock americano. O canto Zuhaitza serve para reivindicar o sentimento de cantar en San Sebastián. O vento goza moito multiplicando a cadencia e a melancolía de Neil Young polo post-rock distorsionado, tolo no estilo indio. É un deserto cálido, cinematográfico, de cabaretero-rockeiro. Eresia escrita polo mar Noso en honra aos mariñeiros, un rock musculoso, pegañento e intenso. Ametsa ten moito do humor, a provocación e o rock dos 70 de San Sebastián. O invisible, en cambio, consiste en espirse en acústico. É unha peza transgresora para romarías de escamas. Atea, á súa vez, hillbilly, o rock dos 70, a canción de Iparralde e o exercicio de fusión de África. E, como sobremesa, unha agradable sorpresa.
Coitelos
Maniaks
Autoproducción, 2024
------------------------------------------
É habitual a creación de grupos de música no círculo da mocidade, e en Arrasate aínda máis. Pero manter a un equipo en forma esixe un gran esforzo e compromiso, e si non tiras, o... [+]
Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024
-----------------------------------------
Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o... [+]
O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024
---------------------------------------------
O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre... [+]
Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024
---------------------------------------------------
Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é... [+]
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]