Izaro Ieregi (Algorta, 28 de outubro de 1987) pertence a unha xeración que xira ao redor dos 30 anos, unha xeración que debe ser coidada si quérese aprender algo da forma en que a arte mostra Euskal Herria. É a nosa vida.

Estudada en Belas Artes, é membro fundador do Taller de Creación Okela. A pesar da súa mocidade, realizou numerosos traballos até o momento, entre eles o documental 81 amama, pero o seu traballo artístico é a razón pola que chegou. Traballa por proxectos, por series, e a súa inquietude estética é transformar os signos en xestos, darlles corpo.

Estivo en Buenos Aires durante un tempo e alí, como anteriormente en China, realizou os exercicios de Grao Cero, dentro do proxecto Time For Love. O seu traballo iníciase no centro de documentación da Fundación Benedictinos de Lazkao, onde a partir das accións que se atopan nos adhesivos atopados no mesmo, elabóranse guións e encárganse de realizar exercicios a varias performances. Recolle devanditos exercicios en fotos e vídeos. E traballa con iso, pódense converter en escultura, ou non.

Ainhoa Larrabe entrevistou a Berria antes de partir a Buenos Aires. O artista dicía o seguinte sobre a súa obra: “A través destes exercicios tentei visualizar os mecanismos ideolóxicos dunha comunidade que vive tempos históricos”. E tamén isto: “O proxecto vira ao redor da subjetividad dos grupos sociais. Pareceume importante saír do meu propio contexto para cuestionar a percepción das imaxes, para ver a realidade como xesto; é dicir, para volver a cero graos”. Momentos históricos. Era a nosa vida.

A mostra abrirase o próximo 6 de outubro na Casa Torre de Ariz, en Basauri. Garazi Ansa escribiulle o texto para que o lea. Unha xeración que debe seguir con atención.