Vento de liberdade
Glaukoma dá un paso máis adiante con Kalima, a súa terceira longametraxe. Trátase dun disco dobre, un traballo excelente, dirixido por Karlos Osinaga e cun deseño impecable de Joseba Ponce. Nas cancións pódese ver que é o Glaucoma de sempre, pero máis maduro, máis directo, máis cru, máis duro.
Os ritmos e melodías reggae e rap son os protagonistas, os ritmos dancehall e raggamuffin tamén están presentes, como é habitual nas súas cancións, e tamén se aprecian toques de rock, máis acentuados que en obras anteriores.
A través deles, falan das inxustizas e as enfermidades da sociedade, do poder, do fascismo, do capitalismo, da corrupción, da opresión, do racismo, da traxedia dos refuxiados, das guerras, da manipulación da historia, da construción social do xénero, dos espellismos de benestar, de traballo e de vida precaria, do amor falso, do individualismo, da hipocrisía....... E reivindican respecto, igualdade, liberdade de expresión, memoria histórica, ser como quen é e aceptarse a si mesmo, e pensar e decidir cun mesmo.
Entre outras, din: “A tumba dos migrantes Mare Nostrum, o iate dunha magnate intermedia no porto de Pasaia; non ten o escravo de Siria o dono que vostede ten?” (Fire –they’re commin), “Nas rúas cómese a miseria Historia, a época dos cis-mutu-gors, ti a crónica dun século sen pregunta” (Kalomima) “Xamais”.
Kalima excede barreiras e fronteiras. Trátase dunha bruma, cálida, que grita protesta, denuncia e reivindicación, e que se move polo vento da liberdade.
En setembro presentaron Bonberenea, que estaba moi repleta, e nas próximas funcións daranse cita numerosos amigos: No gaztetxe de Arrasate o 5 de outubro, na sala Stage Live de Bilbao o 7 de outubro, na sala Jimmy Jazz de Vitoria o 28 de outubro, na casa de cultura Intxaurrondo de Donostia o 4 de novembro, na sala Apolo de Barcelona o 18 de novembro e na sala Beikozini de Ondarroa o 25 de novembro.
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A AUTODESTRUCIÓN COMEZOU. 3, 2,1... ZON!! !
Bidehuts, 2023
----------------------------------------------------------
Darlle demasiada importancia a que sexa politicamente correcto, pero nun momento no que falta a política
correcta, direi que desde Abregotarrak, como... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]
Antigamente, xa sabiamos de memoria todas as frases de Joker de The Dark Knight, como “axente do caos”. Tíñao, por exemplo, para explicar a súa conduta: “Paréceme un tipo cun plan? Sabes o que son? Un can que corre detrás dos coches. Non sabería que facer si... [+]
Encadenamiento
Non-Autoproducción, 2023
----------------------------------------------------
Nunca souben moi ben cal é o “rolo british”, quizá porque nunca fun moi afeccionado. Con todo, non teño ningunha dúbida do que din. Nótase en son e melodía, un pouco... [+]