Naciches en Estocolmo pero vives en Barcelona. Como chegou a Cataluña?

Erasmus levoume a Madrid cando cumprín 22 anos. Despois vin a Barcelona a buscar traballo, e como non, porque me encanta o mar. Desde o principio tiven claro que me quedaría aquí.

A pornografía está feita xeralmente para homes. Houbo algunha evolución no sector?

A pornografía actual non ten nada que ver coa dos anos 70 ou 80. Eu defínoo como un punish fucking. O sexo non aparece como algo que fan as persoas, senón como o que fai a muller ao home. Calquera que reflexione de forma crítica descubrirá que o 99% da pornografía que hai na rede representa á muller como ferramenta
para dar pracer aos homes. A industria da pornografía está baseada na mirada masculina. Eu devolvín á muller o xénero da pornografía: as mulleres tamén somos seres sexuais.

Hai quen cre que a pornografía convencional é un escaparate da nosa sociedade. Estás de acordo?

Internet cambiou radicalmente pero, ao mesmo tempo, non cambiou a pornografía como propietario. Os homes que producen fantasías masculinas seguen dominados. Escasa presenza de artistas, creadores e intelectuais no sector. A pornografía actual é similar á de McDonald’s, barata e en xeral non saudable. Satisfaiche un instante, pero faiche sentir mal despois de tragarche, pola forma en que se presenta a muller.

Tiveches algunha referencia?

Creo que as películas da idade de ouro da pornografía son interesantes. Tiñan guións e personaxes interesantes e gravábanse a través de cámaras de cine. Con todo, este xénero ten un gran potencial e creo que ninguén soubo explotalo. Os meus referentes, por tanto, están máis presentes na fotografía e nos cines convencionais.

Como deben ser os actores que van participar nas túas películas?

Gústame traballar con persoas que se axustan aos meus valores e perspectivas. Teño dúas condicións. Un corpo
natural, non operado. A segunda, e moi importante, ser maior de 21 anos. Creo que é importante ter experiencia sexual
e ter claro que queren facer cine para adultos.

Algunha vez dixeches que a sociedade está pornificada. Por que?

A pornografía convencional foi introducida nos medios de comunicación, xa non está oculta, ten unha extensión limitada. Mira os anuncios de Pornhub, todos teñen millóns de visitas… Pornhube non ten nin un contido propio, utiliza contidos roubados das produtoras, sen ter en conta o contido que soben os usuarios. E nunca vin un home que poña en dúbida o uso da muller. Ao contrario, a xente aplaude. Están tan afeitos porque se ve como normal.

Fixéchelo en 2014 XConfessions.com. Que era exactamente?

Trátase dunha páxina web pensada para que os usuarios escriban as súas propias fantasías sexuais ou historias íntimas. Pódense escribir no idioma que se queira. Eu véxoos e elixo dous recoñecementos ao mes para gravar as curtametraxes que publicamos na propia web.

O proxecto cumpre este ano tres anos. Como foi?

Moi ben! A empresa disparouse. En setembro publicaremos o 10º volume e xa fixemos 100 curtos. Recibo moitas mensaxes, tanto de homes como de mulleres, que me felicitan por crear un espazo así.

Es optimista? Cres que a pornografía convencional vai facer virar a mirada cara ás mulleres?

A pornografía convencional non desaparece. Bo, non hai que censuralo. Que cada un vexa o que queira. Pero hoxe en día existe a demanda dun cine alternativo para adultos. O que hai que facer é promover a conciencia da produción. É hora de que todos os axentes que participamos na industria promovan o seu debate. E, de paso, temos que falar de pornografía cos nosos fillos. En calquera momento atoparanse con iso e temos que facer fronte a ese problema. Para iso creei, xunto ao meu marido Pablo Dobner thepornconversation.org, un proxecto sen ánimo de lucro.