Nun ano, o comandante cumpriu a tarefa á perfección, atendendo ao número de barcos que capturou. En canto ao método, o éxito non era tan claro. Karausio deixaba que os piratas saqueasen o pobo e logo descubría os barcos –en beneficio de Roma– e o botín –no de si mesmo–. Tamén negociou cos piratas para repartir os bens roubados. O rumor de prácticas incertas chegou até Roma e Maximiano pediu que Karausio executásese. Cando tivo coñecemento do veredicto, Karausio contestou en forma abafadora: Co apoio de Classis Británica, os piratas da zona, tres lexións de Britania e outra das Galias, proclamou a independencia de Britania e se autoproclamó emperador británico.
E convertido en inimigo de Roma, fixo facilmente novos amigos: os pictos e outros pobos sometidos aos romanos uníronse ao novo emperador británico. En 288, Maximiano tentou recuperar a antiga provincia, pero Karausio e os congregados que lle rodeaban obtiveron a vitoria.
O poder do Imperio romano estaba dividido en catro: dous Augusto (Diocleciano e Maximiano) e dous Césares (Galerio e Constanzio). Karausio aproveitou esta inestabilidade para consolidar a súa poder, lanzando relacións diplomáticas, impulsando novas alianzas e reforzando o control da canle dA Mancha. Tamén fixo as súas propias moedas coa súa propia cara e as súas estúpidos lemas Restitutor Britanniae e Genius Britanniae. E a aventura durou sete anos.
En 293 Constanzio derrotou ás tropas de Karausio na Galia. Necesitarían tres anos máis para recuperar as illas británicas, pero Karausio foi asasinado polo seu amigo Alekto no 293. Na súa morte non conseguiu separarse de Roma, xa que a morte do seu amigo era unha "tradición" romana.
Un grupo de investigadores interdisciplinares da Universidade Libre de Berlín e do Instituto Zuse desenvolveu un modelo matemático complexo para comprender mellor como se estendeu a romanización no norte de África.
Segundo un estudo publicado na revista Plos One, o modelo... [+]
Aínda que se pensou que na maioría das cidades do Imperio Romano había cárceres, apenas se atoparon restos das prisións da época nos xacementos.
Recentemente, con todo, o arqueólogo da Universidade de Copenhague, Matthew Larsen, identificou a prisión romana de Corinto... [+]
Roma, cara ao ano 100 d. C. O poeta Juvenal recibiu a X. En Satira: “Desde hai tempo, en concreto desde que temos a quen vender o voto, este pobo perdeu interese pola política. Antes, a xefatura, os lotes, as lexións e, á fin e ao cabo, dábano todo, pero agora déixallo... [+]
Este inverno os arqueólogos do INRAP (Instituto Nacional de Investigacións Arqueolóxicas Preventivas) acharon unha necrópole especial no centro histórico de Auxerre (Estado francés), un cemiterio de época romana para bebés recentemente nados ou nenos nados mortos. -Ah,... [+]
Roma, a.C. 443. Por primeira vez elixíronse censores. Dous séculos despois sería a magistratura máis importante da República. Cada cinco anos elixían dous censores entre senadores consulares.
Tratábase dun cargo de gran responsabilidade: encargábanse principalmente do... [+]
Considerouse que o viño que bebían os antigos romanos era un viño mal elaborado, sen corpo e de sabor desagradable. Pero o traballo que os investigadores das universidades de Gante e Varsovia publicaron en Antiquity provocou a retirada desta crenza.
Os antigos romanos... [+]
Para analizar a situación política do mundo actual non utilizamos con frecuencia a historia da época romana. Supoño que será porque parece demasiado antigo e demasiado afastado. É máis, entre cousas tan diferentes, resúltanos difícil empatizar coa historia de alí. Con... [+]