Que aspecto ten o maior mercado mundial de armas? Aínda que o lector de ARGIA non poida vela por dentro, porque a xente normal que non ten unha invitación especial non ten acceso, si achégasche ao portal atoparás un sofisticado avión que reloce ao sol de outono en Inglaterra. Tamén atoparás buques de guerra amarrados no peirao Royal Vitoria Dock para que os 34.000 vendedores e compradores que se acheguen ao xigantesco armador celebren os seus negocios á noitiña con cócteles.

O movemento STAF Stop The Arms Fair (Parada da Feira de Armas) explica que si consegues penetrar por encima das barreiras de seguridade, verías cos teus propios ollos drones, tanques, fusís, helicópteros, coches armados, gases lacrimóxenos, bombas e mísiles que se venden alí. As balas exhíbense en espléndidos balices e un caprichoso ditador pode atopar a súa propia pistola dourada con ouro. Aquí os ditadores paséanse acompañados por funcionarios e militares británicos.

Os militares mostran os seus equipos. Unha sala pode ter o aspecto dunha rúa bombardeada. Máis aló podes tentar subirche a un blindado ou sentarche detrás dun canón, rodeado dun murmurio de serenas conversacións.

Con todo, a pesar deste aspecto tranquilo, o DSEIS non é un bo encontro, din os activistas da STAF. Ao argumentar que o equipamento que Israel exhibe no seu pavillón é “probado na batalla”, o que realmente demostra é que está testado na pel dos palestinos. Nos espectaculares buques de guerra hanse esfumado millóns de libras de diñeiro público. Hoxe mesmo podes atopar o xemelgo do radiante aeroplano de entrada bombardeando escolas e hospitais de Iemen adornado con símbolos de Arabia Saudita.

Cada dous anos abre as súas portas o maior mercado mundial de armas DSEI. A primeira edición arrincou o 11 de setembro de 2001... xusto o mesmo día en que os islamitas voaron nas Torres Xemelgas de Nova York. Varias testemuñas, presentes na feira de Londres, comentaron o alucinante que era ver en directo as imaxes dos atentados desde aquelas salas ateigadas coas armas máis modernas.

Acendidas as protestas desde o principio, os organizadores da feira de 2003 esixiron que non se trouxesen as bombas de acio que se dispersan no aire en moitas pequenas bombas, precisamente porque no Reino Unido había moita polémica ao redor desas municións que matan civís. Con todo, varios medios de comunicación xa mostraron en máis dunha caseta a venda destas bombas letais, famosas pola guerra de Iraq.

En 2007, o municipio de Newham, no que se sitúa a feira de mostras, pediu a súa suspensión porque non parece moral até o 11 de setembro celebrar unha gran feira de armas nun barrio no que a metade da poboación veu fuxindo de países en guerra. As accións do movemento contra a guerra tamén foron en aumento durante eses anos, pero non han esvaecido o éxito da feira na industria da guerra.

Dispositivos para matar Ontsa

A feira está organizada pola compañía Clarion Events. Entre as feiras que organiza en 50 países cada vez son máis as relacionadas con temas de seguridade: Borderpol coa seguridade das fronteiras, a exhibición militar de Bahréin, a guerra electrónica en Lausana...

Segundo anunciaron os organizadores do DSEI na súa páxina web, as sesións e seminarios dividiranse como casetas en cinco bloques: A Guerra Aérea, a Terra, a Mariña, a Seguridade e a Joint, o Saski Naski de moitas partes da guerra (comunicacións, guerra electrónica, loxística, medicamento de guerra…). Espéranse 34.000 visitantes cualificados, sabendo que no último ano chegáronlles 30.000, “entre eles os ministros de Defensa, os militares e as forzas armadas internacionais, os principais protagonistas da industria e as compañías privadas”. Na edición de 2015 contabilizáronse 42 pavillóns, 2.900 personaxes VIP chegados de 84 países, visitantes de 108 países...

Na web aparecen ben clasificados os vendedores, á cabeza de todos o grupo de Top Ten do comercio mundial de armas: Lockheed Martin (vencedor absoluto), Boeing, BAE Systems, Raytheon, Northrop Grumman, Xeneral Dynamics, Airbus, United Technologies, Leonardo e L2 Tecnologies. Xunto a eles estarán as grandes compañías científicas que os cidadáns non vinculamos coa guerra, como Fujitsu en Canon… Ofrecerán innumerables servizos e produtos nas versións máis modernas, xa sexan armas de man, mísiles, aeroplanos, tanques, buques de guerra, dispositivos electrónicos ou sistemas de control público.

“As armas vendidas aquí –din os activistas da campaña Stop The Arms Fair– son o combustible de mortes, destrución e inxustizas que causan os militares, policías e gardas fronteirizos de todo o mundo. Aquí comeza a guerra e aquí podemos traballar para que quede ”.

Organizáronse un amplo abanico de actividades desde finais de agosto en Londres. Entre o 4 e o 11 de setembro íase a celebrar o campamento Occupy DSEI nas inmediacións do ferileku, destacando cada día un compoñente. O día 4 “Non armedes máis Israel”. O día 5 “Non creas na guerra” (Non Faith in War), pacificando as oracións, cancións e outras accións de activistas de diferentes relixións e crenzas. O día 6, contra as armas nucleares, contra a restauración dos mísiles atómicos Trident, e contra a entrada de equipamento militar no recinto. Ese mesmo día, “Armas no canto de Renovables”, reivindicando postos de traballo en lugar da morte. O día 7 organizarase “Liberdade para moverse para a xente, non para as armas” por parte de inmigrantes, feministas e queer. O día 8, conferencias no atrio do recinto feiral, impartidas por intelectuais e académicos.

O 9 de setembro foi declarado o día central contra o tráfico de armas organizado no portal DSEI con música de todas clases, teatro, exhibicións de arte e entroidos repletos. O día 10 “A guerra ten que quedar aquí”, un día para informar á cidadanía sobre a feira e o comercio de armas. O 11, noite silenciosa en solidariedade coas vítimas das guerras mundiais, ofrenda floral pola mañá nas augas do peirao onde se venden buques de guerra.

En setembro de 2015, varios dos miles de militares e executivos que viñan comprar ou vender armas atoparon un comité especial de acollida no propio aeroporto: aparentemente os asistentes que acudiran a facilitar a viaxe até a feira eran activistas contrarios á guerra e tiveron que soportar as denuncias no metro como andando até as súas naves. O resultado está en vídeo en internet: “Meeting and greeting arms dealers #stopdsei”.