Co foco posto nas películas que buscan novas vías cinematográficas e a súa sede en Tabakalera, o pasado Festival de Cine deixou claro que San Sebastián está disposta a arriscar apostas nesta sección –entre outras cousas, programaron Hele Sa Hiwagang Hapis de Lav Díaz, unha película histórico-fantástica cunha metraxe de 8 horas–.

Parece que a fórmula funcionou: fusionáronse directores de culto coñecidos (Jarmusch ou Tavernier na edición de 2016) e abríronse as portas a novos talentos, entre eles Maria Elorza/Maider Fernández Iriarte tandema (máis coñecidas como As Mozas de Pasaik) ou Koldo Almandoz, que conseguiron captar a atención do público da casa. Parece que esta columna vertebral deste ano mantense estable. O coreano Hong Sang-soo, gañador da Cuncha de Prata ao Mellor Director na Sección Oficial, traerá ao Festival o último do tres estreas deste ano, Geu-hu, que competiu en Cannes contando o primeiro día de traballo dunha muller, representando a outra traballadora coa que mantiña unha relación sentimental.

No bando veterano confirmáronse a finais de agosto outros dous directores con experiencia: Trátase de 12 jours de Raymond Depardon, unha película cunha formulación moi especial, tendo en conta que o director gravou con cámara as declaracións ante o xuíz dos ingresados en centros psiquiátricos, cruzando na película os seus historiais médicos, as opinións dos profesionais sanitarios e as últimas sentenzas dos xuíces. Outra proposta parece ser Ex Libris de Frederick Wiseman: New York Public Library. Na súa traxectoria sempre se destacou un estilo que parece unha observación externa, que na súa primeira aparencia pode parecerse a unha mera observación, pero que atopa unha estrutura narrativa. Wiseman roda institucións e neste caso parte dunha “gran institución do coñecemento mundial”. O vencedor da sección oficial virá de competir no Festival de Venecia ao Zinemaldia.

Con estas confirmacións completouse a sección que até agora contaba con Phillippe Garrel como un dos principais nomes –sóubose a principios de agosto que ía estar no Festival de Cine L’amant d’un jour do francés–, que dará a oportunidade de ver The Square de Ruben Östlund, gañador da Palma de Ouro de Cannes.

Pero ademais dos directores xa coñecidos, a sección Zabaltegi-Tabakalera parece convidar a descubrir novas miradas e, polo menos si mírase de antemán, haberá producións de moi interesante da man de autores como Spell Reel, da portuguesa Filipa César, con imaxes da loita pola independencia de Guinea Bissau e a posterior revolución militar do período socialista; ou Non intenso Salagora.

Pola contra, a maioría son producións difíciles de ver nunha sala de cine. É de agradecer esta oportunidade.