Conteivos que hai unhas semanas tamén tivemos cambios na sede de ARGIA; cambios nos lugares e nas formas de organizalos. E tamén me comprenderás, estou seguro de que todos movemos algún moble dun lado a outro da casa, e o xogo empeza tamén aquí como caen as fichas de dominou en fila: “Moverei a cama alén, o armario que teño alí para facer iso quedará ben nesoutro recuncho, para iso convén quitar esa mesita de aí...” e pode traer un longo etcétera. E que dicir das preguntas que todos fixémonos a nós mesmos? “Por que acumulei aquí tantos trastes que me ocupan? Canto tempo fai que non me puxen isto? De onde salgue este libro?”.
E eu tamén empecei a falar e non puiden calarme, ata que me dei conta de que aínda non lle dixen que cona veño hoxe a contarlle. Total, que en Lasarte-Oria iniciouse o xogo do dominou con esta cuestión do traslado, as mesas aí, os computadores aquí, os estantes alén, e as preguntas que todos preguntámonos a nós mesmos deseguido, pero sobre todo unha: “Que faremos con todo esta chea de libros que temos aquí?”.
Démosllo a uns amigos de Errekaleor que o aproveitarían mellor que nós para crear a súa propia biblioteca (quizais algunha tamén para acender o lume da noite de solsticio que ían utilizar). Quixemos porlle o noso granito de area, porque nós tamén o temos claro.
Santi Cobosen ahozko testigantzan oinarrituta, espetxearen erretratu bat da Zigor Olabarriaren Txori Urdinak liburua. Santi Cobosek (Leon, Gaztela, 1968) bizitzaren erdia eman du preso. Pairatu ditu torturak, jipoiak, muturreko isolamendua, FIES sailkapena; burutu ditu ihes... [+]