A min danme traballo fácil. Facendo o camiño máis difícil. É conveniente dar un toque final a todo o esforzo realizado polo veciño, cando o camiño está puído. O fácil que é comezar unha conversación coa palabra “grazas”. Neste ton falei coa responsable da biblioteca pública de Gares, Eva. Acabamos de subscribirse a ARGIA.

É unha pregunta que fago a todos os novos subscritores, pero, por que ARGIA? Cada un achega argumentos moi persoais, tantos como persoas. Ao tratarse dunha biblioteca pública, neste caso non se trata dunha opción persoal, senón dunha intención de dar ao pobo o servizo máis completo posible. Eva responde: “A biblioteca pública debe garantir os dereitos lingüísticos e a compra de libros, revistas e materiais en eúscaro pode ir aos poucos facendo camiño cara a esta normalización”. A biblioteca pretende ofrecer ao pobo de Ponte a Raíña, en eúscaro, información sobre a actualidade; “satisfacer aos vascoparlantes nativos e ofrecer aos euskaldunberris outras posibilidades para aprender e gozar o idioma”.

ARGIA está a realizar un traballo especial nas bibliotecas públicas de Hego Euskal Herria cun obxectivo claro: garantir a presenza dos medios de comunicación vascos en todos os espazos públicos posibles. Froito diso é esta nova subscrición, e temos a intención de seguir nesa liña.

Ao ser preguntada sobre si hai outro xornal ou revista en eúscaro, Eva aproveitou para contar unha bonita historia. Todos os días teñen un xornal Berria no estante (“e ouza! Tamén a revista”, destaca). É o resultado dunha chamada telefónica dun amigo de Pamplona: Non lle dixo que se subscribía á noticia, que non podía recibila e lela no curso da semana e que quería facerlle un agasallo? Acabo de ler que a militancia se está acabando aí, que cada vez somos máis egoístas, que a solidariedade se vai ao traste... Si este xesto do amigo ao pobo de Gares non é militancia, solidariedade e coidado, dirédesme o que é.

É un pracer xuntar este tipo de tesouros a ARGIA.