Non, desgraciadamente non foi noticia que a actual Deputación Foral de Gipuzkoa culminou o plan de normalización 2013-2017 que regula o uso do eúscaro. Oxalá fose así! A noticia foi dada polo Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco, que fallou en contra do plan que elaboramos na anterior lexislatura. Materializouse a vinganza do cabaleiro Urkixo, do Estado español. Non podía levar o soño feito realidade que comezou en 2011 e que se prolongou até maio de 2015. Comezou en contra dos concellos de Gipuzkoa, para acabar co seu excelente esforzo coordinado (criterios lingüísticos de contratación pública, gratuidade da euskaldunización de adultos, comunicación euskaldun…). A Deputación estaba no punto de mira, crendo que era a cabeza daquela insurrección euskaltzale, pero non puido. Na Deputación, practicamos a nosa nova política lingüística sen modificar a norma anterior, e ao final da lexislatura aprobamos a decisión que recollese esa política. Mentres tanto, o frustrado campión esperaba con rabia.

Fixemos a elección e determinación de vivir en eúscaro na práctica que deu prioridade ao eúscaro. Para iso tiñamos razóns técnicas (e témolas), xa que ao tratarse de dous idiomas oficiais, hai que elixir cal primeiro e cal despois. Ademais, tamén tiñamos razóns sociolingüísticas (e témolas), xa que Gipuzkoa é un territorio euskaldun. Desenvolver unha práctica lingüística que responda adecuadamente á realidade euskaldun da organización, favorecendo a elección lingüística dos euskaldunes e garantindo a elección do castelán. E tiñamos razóns políticas (e témolas) porque o obxectivo principal dos abertzales é reeuskaldunizar Euskal Herria, e para iso hai que establecer políticas de equidad en favor do eúscaro, “porque tratar aos que están en diferentes situacións non é igualdade, é inxustiza” (Ekolingua).

Os resultados foron sonoros e evidentes: nas comparecencias e eventos da institución dominou o eúscaro, púxose en marcha a tradución simultánea, incorporáronse os alumnos aos euskaltegis, o teléfono das asesorías lingüísticas sacudiu moitas empresas, etc.

Agora que? Pois, vivir en eúscaro véndennolo como un capricho, coma se fose unha cousa dos vascos e só dos vascos. Ademais, son os gobernantes da Deputación os que pensan que é demasiado pedir eúscaro para as obras públicas, e para oporse ao plan de eúscaro dos guipuscoanos, utilizáronse os X euros do Estado. O Teleberri non cho contará, pero están a aumentar e acelerando os pasos contrarios á nosa capacidade e vontade de gobernarnos a nós mesmos. Canto gañariamos si separásemonos/separásemosnos de España!