Débeda fría
A cinza sacou á luz o cancro, da forma máis crúa posible. Non criamos... pero o lume ensinounos que as crenzas eran corruptas: hai miseria no gran e brillante Bilbao. E el aparece de cando en vez na terra, acusador de débedas sociais.
Cinco membros dunha mesma casa morreron afogados en chamas e fumes negros nun edificio degradado que non sería do agrado de moitos... Onde? Na Campa de Zorroza: A un cuarto de hora da catedral na que o Athletic xoga partidos, a escasos quilómetros da prestixiosa universidade xestionada polas Xesuítas de Deusto, e a catro xornadas do xigante hospital comarcal de Cruces.
O número de persoas que morreron no incendio de Zorroza e a proximidade familiar entre elas trouxo á superficie un problema e unha contradición que temos na sociedade: xunto á prosperidade e a prosperidade, no seu seo e no seu centro, temos guetos.
Cada vez son máis os casos de exclusión e de autoexclusión entre nós. Con todo, as conciencias están tranquilas. Ata que chegue a catástrofe, por suposto. Entón todos txalapartaris.
A conversión en ghetto converte a enfermidade das exclusións en incurable e crónica. No urbanismo necesítanse políticas centrípetas, máis que centrífugas. Necesítanse políticas, pensamentos e actuacións inclusivas, non exclusivas. Non é fácil nos casos de marxinación, e quizais é máis difícil nos de autoexclusión.
En calquera caso, non se pode tolerar que as zonas máis degradadas, como as casas illadas ou os barrios enteiros, sexan as que sexan, xa que os riscos son coñecidos. Non se pode permitir que ninguén faga negocio co mercado desas zonas deterioradas e humilladas. As Administracións Públicas teñen voz e man nestas cuestións. Necesitan espertarse, espertarse de maneira efectiva.
En ocasións, fuxindo da inquisición inmobiliaria, os nosos veciños suicidáronse ao non poder pagar a súa casa, baixo a ameaza de que as desahuciarán pola forza, sen ter onde ir. En ocasións, os veciños atoparon a morte nunha noite, nun barrio marxinal, vivindo en condicións precarias, sen poder adaptarse ou sen querer adaptarse a esta sociedade próspera. En ocasións, os veciños foron desaloxados do barrio porque quixeron demostrar nos vellos edificios que outro modelo de vida é posible. A casuística non ten límites claros.
Con todo, é terrible darse conta do silencioso que é a nosa lingua ata que nos aparecen as puñadas das inmolaciones. Aínda non fixemos o noso proxecto de que a vivenda é un dereito, máis que unha propiedade. A cohesión social que non o absorbe é débil. E os ollos son para ver. Para escoitar, orellas. Cancelacións, débedas.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]