Os fungos e os cogomelos non son só os que fan o camiño ao noso prato. Hai outros fungos e cogomelos que teñen que facer o camiño cara ao mesmo prato e que atacan e malgastan algunhas verduras e froitas: son enfermidades das plantas. Do mesmo xeito que forman parte dos ciclos da natureza, son naturais, pero poden causar un grave prexuízo ás persoas que observan os beneficios destas plantas que lles atacan.

Os fungos e cogomelos producen nove de cada dez enfermidades das plantas cultivadas. Existen dúas formas de previr estas enfermidades: reducir a calor ou diminuír a humidade. Para que viva e expándase, necesita os dous cogomelos fungo. Para previr o mal que vai producir, é necesario atrasar un ou ambos. Como quitar calor ao ambiente é case imposible, hai que loitar contra a humidade para quentar a cabeza.

Proceder secando a terra: mesturar cal, cinza, dolomita, estiércol, terra ou area. Outra forma de secar a terra é levantala: facer lomas ou outeiros ou elevar as táboas para sempre, con calquera material, ordenar a aresta e levantar a terra. O seguinte traballo consiste en empoderar a planta contra as enfermidades: colocar no oco que se fai ao plantar novas incisiones da zarba de Asun (Urtica dioica) e dar un amplo espazo para que o sol entre e entre no solo e as plantas tamén se quenten. Despois virán os artigos que se poden dar á planta mesma. O obxectivo é fortalecer e secar a pel da planta. Para iso utilízanse augas vexetais como azeribuztana (Equisetum arvense), larranbilo (Matricaria chamomila), herba lapa (Arctium lappa), capuchina (Tropaeolum majus), herba de tipo (Tanacetum vulgare e Tanacetum cinerariifolium) ou salbia (Salvalofnia). Engadirlles auga oxigenada, bicarbonato sódico, leite, soro ou iogur. O xofre e o caldo bordelés tamén son bos, pero, ao ser inorgánicos, non son os máis axeitados. A arxila bentonítica e a terra das diatomeas tamén son eficaces pola súa alto contido en sílice.