A crise do ladrillo provocou a aparición de miles de quebras e agora chegou a do Banco Popular, que tiña uns 40.000 millóns de euros en activos tóxicos. Os damnificados son os accionistas e propietarios de bonos, que perderon por completo o seu investimento e quedaron fóra do negocio. Os depositantes teñen garantidos os seus aforros con distintos límites. E está en dúbida o que vai pasar coas súas 12.000 traballadores, que van ser vítimas de recortes de emprego e de expedientes de regulación.
Con todo, todo isto ten uns responsables que non se lles pode sacar gratis. Os primeiros responsables son os políticos, que se encargan da vixilancia e control das entidades bancarias: O Banco de España, a Comisión Nacional do Mercado de Valores, o Ministerio de Economía de España, o Banco Central Europeo… Todos dicían que o Banco Popular era de fiar. A presidencia do banco e os membros do consello de administración tamén teñen contas por aclarar, xa que, a pesar das circunstancias, beneficiáronse de pensións millonarias.
O Goberno español considera que a operación non lle vai a custar nin un euro ao contribuínte, segundo as mesmas fontes. O mesmo dixo respecto ao rescate da banca, que a consecuencia desa mentira tiveron que sacar 60.000 millóns de euros das arcas públicas. Non estamos ante outra mentira? Unha vez máis, o contribuínte pagará a mala xestión dos gobernos e a nefasta política económica. Dá vergoña ver aos membros do banco, co presidente á cabeza, que aínda están nos seus cargos, coma se nada pasase.
Galdera horri erantzutera joan zen asteartean Kutxabankeko kontseilari ordezkari bat Espainiako Senatura. Hala ere, ez zuen argitu bankuak zorra barkatu ote zion Alderdi Sozialistari.
Birgizarteratze programen atzean ezkutatuta, enpresa asko aberasten ari dira Espainiako Estatuko espetxeetako presoen esku-lan merkeari esker. Soldata ezdeusak kobratuta eta lan-eskubiderik gabe, 12.000 preso inguruk egiten dute lan Santander bankua bezalako enpresa handientzat.