Nas eleccións presidenciais francesas e na primeira volta das lexislativas impúxose un nome propio: Emmanuel Macron. O vindeiro domingo, si confírmase o resultado na segunda volta dos lexisladores, o novo Goberno francés participará na V. O Goberno deberá definir as novas medidas políticas que prometeu adoptar para superar a crise que vive a República.

O fundamental é que os partidos analicen ben o número de deputados, as porcentaxes de votos e os resultados obtidos ao día seguinte das eleccións. Nesta ocasión, sen obviar a súa importancia, destacamos dous datos: o 51% dos electores non participou na marca histórica de abstención. Outro dato: O partido francés En marche (EM), que aspira a reactivar a política en Francia, logrou na primeira volta da presidenciais cerca do 20% dos votos. No caso das votacións lexislativas, a porcentaxe situaríase en torno ao 30%. Aparece unha pregunta: Pode Macron levar a cabo a reforma que ordenou de acordo cos números anteriores?

Todo apunta a que, dos 557 deputados do Parlamento Vasco, ao redor de 400 corresponderán á RM. O primeiro ministro do novo Goberno, Edouard Philippe, contará coa maioría absoluta da Asemblea Nacional ao seu favor. En primeiro lugar, para a aplicación da “nova lei de moralidade”. Con todo, o ministro de Cohesión Territorial, Richard Ferrand, detectou irregularidades na súa xestión política antes de que o Goberno inicie a súa actividade. Ademais, o Goberno terá que facer reformas en materia laboral e fiscal. Doutra banda, tanto o presidente como o novo Goberno deberán definir ben as políticas de seguridade do Estado e as medidas políticas esixidas pola Unión Europea.

As eleccións deron ao partido de Macron o apoio que necesita nas institucións e ratificaránselle probablemente o vindeiro domingo. Si é así, a representación do Parlamento francés será irreal e débil. A metade da poboación (51%) non depositou a súa confianza en ningún representante. A oposición de En Marche, o partido que sustenta ao presidente e ao Goberno, é moi débil. Lles Républicains (LR) é o que apenas mantén a cabeza en pé. Podería ter ao redor dun centenar de deputados. Con todo, as malas relacións entre ambos os partidos non teñen marxe para facer unha política positiva. O PS de Benoît Hamon está deprimido. Só terá 20 deputados. A Francia insubmisa de Mélenchon non vai conseguir moitos máis representantes que o PS. A delegación do FN, Marine Le Pen, non condiciona a política do Parlamento vasco neste país.

É máis, o certo é que a principal preocupación dos candidatos é saber si, unha vez superada a primeira volta, van ser elixidos na segunda, para ocupar o escano parlamentario. Por exemplo, Benoît Hamon quedou fóra, mentres que o ex primeiro ministro Manuel Valls saíu adiante. A dignidade da democracia actual mídese polas pretensións dos políticos.

A onda azul En Marche, de Macron, xa afundiu os esquemas clásicos dos partidos históricos e do sistema en Francia. Macron, que foi investido presidente da Generalitat, buscou a maioría do Parlamento francés no Parlamento francés. 5. A reforma que quere levar a cabo para saír da crise que vive a República está a piques de conseguir o apoio maioritario do Parlamento francés. A pregunta volveu a xurdir: Pódese levar a cabo a reforma que necesita Francia en función da correlación de forzas que haberá na Asemblea Nacional?