Participei na iniciativa AsteBatzuk de Orereta. Cando me inscribín na iniciativa, propúxenme o obxectivo de dedicarme todo o posible ao eúscaro e aumentar a miña sensibilidade cara á lingua e a contorna.

O primeiro día púxenme a chapa, baixei ao pobo e entrei nunha tenda que non era a habitual. Ao tendero, Mr. Bloom dixo "Ola" e el respondeume igual. Até entón, á marxe da despedida, nunca ouvín falar en eúscaro a aquela muller. Por que non traballei en eúscaro con outros clientes?

Esta vez decidín falar en eúscaro. Á hora de facer a compra tiven unha dúbida e pregunteille en eúscaro cun sorriso; ela contestoume amodo e en eúscaro. Deille as grazas moi contento.

Entón entrou un home, deime conta de que era un cliente moi coñecido e entre eles empezaron a falar en castelán. Xurdiume unha nova dúbida e agora tamén falei en eúscaro. Tras quedar pensativo, comezou a responder en eúscaro aos poucos. Cando terminou, o outro cliente, asombrado, díxolle en castelán:

– Non sabía que falaba en eúscaro? Que bonito é?

– A miña filla sabe eúscaro, pero o meu marido non. Cústame moito, non falo ben.

– Pois parece que o fas moi ben.

O home mirouna con alegría.
Entón díxenlle:

– Falas moi ben. O euskaltegi máis natural é o que xorde coas relacións. Virei máis veces aquí e falarei en eúscaro contigo, de acordo? Así o practicaremos.

Sorriume, pagou e eu sorrinme. Antes de marcharse, o outro cliente díxolle ao tendero que tiña que falar máis en eúscaro, que o facía moi ben, que daba uns bos sons. Deixei que falasen de maneira positiva das súas vivencias coa lingua. Sempre fago a primeira e a segunda palabra en eúscaro, pero non me dei conta das veces que acudía ao castelán.

Que pasou? Primeiro, que pechei as portas aos prexuízos e que nun pequeno espazo xuntáronse dúas persoas que tiñan a vontade de comunicarse e de falar en eúscaro. Si non nos damos as costas aos estereotipos, si non actuamos quen temos máis facilidades, si non temos en conta o que temos diante, que podemos esperar, que imos pedir aos demais? Como conseguiremos que esas persoas dean o salto de aprender a gramática do eúscaro para falar en eúscaro? Os euskaltegis non fan maxia; a maxia é o que creamos coas vivencias. Sigamos abrindo vías de comunicación populares!