Tamén morto
O Jurnalista cre que a Grácil volve insistir: aquela hora non suficiente (ARGIA, 26-09-2010: “unha lectura un pouco inocente, sen pementa” da novela Mugetan”), nesta ocasión púxose en contacto con outro libro de Hasier Etxeberria para homenaxear. Non son poucos os que nos deixou, entre eles os de Damian Arruti, que nos gustaron moito ler. Con todo, escolleu unha colección de artigos, vestindo roupa de crítico, a causa da síndrome do Toro Salmón de Nunca xamais. Durante cinco anos, 1999-2003, cada quince días, unha columna en forma de carta no diario Gara. Ou unha carta en forma de columna. A un tal Patri (“ninguén poderá saber quen es”). Co que sexa: En toda a súa amplitude manifestan as preocupacións de Etxeberria.
Cales son esas preocupacións: pensadores pomposos, a insatisfacción dos pequenos, o luxo da literatura, a grandeza de Francia, as leccións que nos chegan do Norte. E, sobre todo, os nosos mozos que levan moito tempo falando (“os encapuchados que aparecen nas fotos sempre parecen nenos”). É a época do Plan Ibarretxe, Korta, Lluch, Pagazaurtundua, Barandalla, o peche de Egunkaria. Por encima de todo, a actividade de ETA le trastorna ao columnista: “O prezo que hai que pagar é tal, que case non vale a pena conseguir nada”. Desbástelle o posesivo “noso”: “A min preocúpame o noso, sufro co que fai a nosa xente, sexa ertzaina ou de ETA. Que fixemos para merecer este tipo de salvadores?”. Á fin e ao cabo, o que Etxeberria sente desde dentro é si non é a dor que Segundo Marey escondera: “Os terroristas secuestraron ser do seu mesma acha”. Pero a mensaxe é claro: “Paralizar toda violencia e construír dunha vez a unidade dos abertzales”.
Iso si, coñecémolo: o columnista perde moitos amigos cando se aferra sinceramente ao seu traballo. Así di a última carta da colección: “O meu queridísima Patri, tamén hai alguén que le estas cartas entre nós e parece que non lle gustan nada”. Parece, di el, un cachito. Etxeberria foi citado nunha Columna de ETA, non na que se recolleron as flores. Pero xa endurecera a súa pel: “Eu ouvín dicir que son de ETA, que son de tros, que son do PNV, que son anarquista, que son de HB, que estou comprado”. E a pesar de deixar a columna do diario Gara, ofrecéranos unha lección: “Que non hai outro camiño que ser libre”.
Lendo nas fronteiras o comentario da novela (“avatalla, excesivamente ríxida, chea de comparación”), respondeume: “Si vivo, dentro de 20 anos chegarei ao que escribiches e direiche dúas palabras, que terás que escoitar (si vives)”. Escoite o que espero. Seguro que cumprirá o que Oteiza díxolle a el: “Non vos deixarei en paz nin aínda que morrades”.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]