Pamplona ten unhas carencias inmensas en materia de mobilidade. Está moi por detrás dalgunhas das cidades que lle rodean. En Vitoria-Gasteiz, Donostia-San Sebastián ou Zaragoza, por exemplo, establecéronse fitos a favor dun novo modelo de mobilidade desde o cambio de século. En Pamplona, con todo, apenas se avanzou nos últimos 30 anos. Máis aínda, pódese dicir que empeorou. Entre 1996 e 2013 aumentou o uso dos coches e reduciuse o número de usuarios do transporte público e das bicicletas. Isto non ocorreu en ningún outro sitio.

Ademais, en Pamplona o imposto de circulación municipal é máis barato que no resto de capitais de provincia do Estado español. As asociacións de coches considérano un paraíso fiscal. É paradoxal, porque Navarra ten unha renda media elevada e é a comunidade con menos desemprego. Con todo, non hai que esquecer que aquí está a fábrica que Volkswagen ten en Landaben. Isto dá á cidade un aire favorable ao uso dos coches.

Habería que deixar ao carón os intereses económicos e particulares e apostar decididamente por un modelo de mobilidade moderno. Na actualidade existen seis carrís nos eixos da cidade, todos eles para vehículos. Exclúese o transporte público e as bicicletas. Ademais, nestes eixos a velocidade é máxima. Son como autoestradas urbanas. Nelas débense realizar adaptacións profundas, mesmo en puntos negros da cidade, como as avenidas de Ermitagaña e Gipuzkoa.

Estamos ante un grave problema. Como mostra diso, nos dous últimos anos morreron oito persoas ao ser atropeladas por un vehículo en Pamplona/Iruña. En case todos os casos, as vítimas foron persoas de avanzada idade, e os accidentes producíronse nos denominados puntos negros. Ademais, é de destacar que só se teñen en conta os falecidos no lugar ou poucos días despois do accidente. Nós, pola contra, sabemos que ás veces as vítimas morren nuns meses.

Obstáculos partidistas

Co obxectivo de reverter esta situación, o pasado mes de outubro creamos a plataforma 8-80 entre persoas que participaron no activismo relacionado coa bicicleta. Tres son as nosas principais demandas: crear unha rede de bidegorris na comarca, realizar adaptacións en transporte público e crear unha nova ordenanza para resolver o conflito existente nas beirarrúas. O novo goberno municipal está disposto a cambiar o actual modelo de goberno, pero, de momento, non deu os pasos necesarios para iso. Os partidismos están a ser un obstáculo.

No ámbito da mobilidade hai un debate ideolóxico: para uns, en todos os cambios hai que garantir a fluidez do tráfico, e para outros, simplemente, hai que reducir o uso dos coches. É un tema moi importante, e creo que os equipos que traballan noutras áreas deberían fixarse máis nel. En definitiva, a mobilidade é o reflexo de moitos dos problemas da sociedade. O modelo actual prioriza aos homes brancos con coche de entre 20 e 60 anos e déixaos fóra, entre outros, aos nenos, aos maiores, ás mulleres, aos inmigrantes... Por iso, todos os colectivos deberiamos traballar o tema da mobilidade.