A outra vez dixen que para dar comezo á nova estación, antes de que se estendese o follaje, quítaselle a primeira suor crúa que o bombea ao bidueiro (Betula spp. ). Faba (Vicia faba) e guisante (Pisum sativum) din que son novos, daquela as delicias, que é a suor de bidueiro?
Non só se lle quita á forca esta nova suor. En Canadá e Estados Unidos se ordeña o arce do azucre (Acer saccharum) e nas Illas Canarias elabórase unha bebida chamada palmeira (Phoenix canariensis), “guarapo” ou “doce palmeira”. En Chile quítaselle a suor a outra palmeira, á que os forasteiros chaman “a palmeira de Chile” e os nativos “a palma do mel”, Jubaea chilensis. Palmeira de dátil (Phoenix dactilifera), coqueto (Cocos nucifera) e palmeira de Palmyra (Borassus spp.) as suores empréganos ben en África e no Asia tropical; “tuba” en Filipinas, “tubas” en Indonesia e Malaisia, “kallu” na India, “addu bondia” en Maldivas e “karewea” e “kamamaia” en Kiribati, “matango” en Camerún, “oguro” en Nixeria, “poyo” en Serra Leona, “nsamba” en Konon…
Etc. A suor das árbores é un mundo terrible que non cabe na nosa cabeza. Como é unha auga azucarada, é unha materia prima para moitas creacións. Ferver e ferver para conseguir o mesmo azucre. Si déixase ferver ou fermentar, o azucre convértese en alcol, dando lugar ao viño de suor. Si antes de completar esta ebulición córtase ou se detén no intervalo, será como un pitar. Vinagre si non se interrompe a ebulición.
Nos trópicos, para evitar a suor nun lama, calquera deses derivados da suor das plantas é bo, tamén alí, por suposto, hai que gustar... Nalgúns lugares é a bebida máis apreciada nas celebracións de vodas.
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]