Neste contexto situaría o Programa Marco polo Emprego e a Reactivación Económica 2017-2020, que anunciou con gran estrondo, cunha dotación de 8.800 millóns de euros no próximos catro anos. Con este plan, que non é nada novo, pretende impulsar 45.000 empregos, apoiar a 6.000 empresas e financiar 100 novos proxectos de investigación, entre outros obxectivos.

Si, cheira a propaganda. E lembra a Felipe González coa súa lema “millóns de emprego” ou ao dicir que agora Rajoy ten que investir 4.200 millóns de euros en Cataluña, en resposta á soberanía. Aquí, na CAV, confundíronnos a creación de emprego coa substitución dos traballadores fixos que se van a xubilar (9.000), como o TAV, o metro de Donostialdea, o parque tecnolóxico da Marxe Esquerda, BioCruces ou a reforma de Pasaia.

A mensaxe da vontade de crear emprego é unha mensaxe que se quere prolongar ante unha taxa de paro do 12%, cando o 50% dos mozos están sen emprego e miles de parados maiores de 45 anos. Pero, que emprego? Tan precario? Que tipo de empresas? Onde? Temos experiencia con multinacionais que saben moito de deslocalizacións, que se marcharon despois de que Lakua deulles grandes vantaxes fiscais. Non nos dixeron de onde van saír todos eses millóns, si non se fai a reforma fiscal real. Sen iso non haberá diñeiro suficiente para este tipo de plans. Todo quedaría en pura propaganda e xa cheira a iso.