Pop do canon
E z escribirei por ETB. Para non molestar a ninguén escribirei cun canon. O primeiro que digo é que non é unha especie de barca. Pero non creo que sexa fácil, porque cando se fala de canon sempre se enfada alguén no ecosistema cultural vasco, porque non lle meteron na xerarquía ou porque lle meteron, pero enfadado. E perdóeme por escribir todo en minúsculas.
O canon é unha regra, pero tamén algo máis. Vénme á memoria Grecia e a súa maneira de medir. Tamén se pode resumir na categoría. O canon é a xerarquía. Iso significa que hai algúns arriba e outros abaixo. Os expertos tamén escriben sobre as características do canon. Escribe e escribe. Isto, á fin e ao cabo, non significa máis que unha maneira de entender o mundo cultural, o mundo. É dicir, uns teñen categoría e outro non. Outra cousa é que é a categoría. Non hai sitio para iso nesta columna. O que si está claro é que as medidas do canon varían en función das épocas, é dicir, non son iguais, dun século ou doutro.
Tendo en conta o anterior, paréceme que o canon da nosa cultura está aínda máis ligado ao século XIX que XXI.ari. Porque no noso canon está claro quen están arriba. Algúns escritores vivos, como máximo dous ou tres, algúns escultores mortos, mesmo dous ou tres, e algúns pintores. Este é o nivel alto do canon da nosa cultura. Iso é o que empuxa mediáticamente e dá prestixio. É difícil imaxinar que un artista doutro campo forme parte dese Parnaso. E véñenme á cabeza e á memoria músicos, actores, fotógrafos, poetas tristes, cantantes, bailaríns, debuxantes, deseñadores, enxeñeiros de son, bertsolaris, guionistas… Todos eles forman parte da xerarquía pero non entran dentro dos límites do canon. Por pór un exemplo, idiota por completo: Si a Atxaga désenlle o Nobel estou seguro de que Iñigo Urkullu sería Oslo, pero se a Telmo ESNAL désenlle o Óscar, que é onde nacemos para moitos, en Los Ángeles non.
Esquéceselles que, máis preto de Los Ángeles que de Bilbao, viviu un tipo ao que todos estamos afeitos hoxe no canon: Andy Wharlol. Que creou o concepto de cultura pop. Procede do pop popular, é dicir, do nivel máis baixo da xerarquía. E hai tempo que isto rompeu as regras do canon. Pero nalgún lugar entre nós algúns non queren telo en conta.
Eu véxome entre os que fan esa arte pop, e dáme igual si son parte do canon ou non. Pero non teño ningunha dúbida de que son parte da cultura. Así que sinto un poperito, son un poperito. E en eúscaro tamén estou plenamente de acordo co outro sentido que ten o pop. Á fin e ao cabo estamos no último lugar da xerarquía: a popa.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]