A república das letras vascas (Bernardo Atxaga dixit) conta con 1.700 habitantes, e a noticia é a W. H. Emitiuse por texto de Auden aquel poema no que o reloxo se detén e pide que se desconecte o teléfono, e que lle dean un óso zumento para que non ladren; e que o piano o silencien e saquen o cadaleito con tamborileo silencioso; e que os avións escriban en queixa a seguinte mensaxe no ceo: morreu.
O propio Hasier Etxeberria informou sobre o cancro que padecía en ZuZeu e continuou informando sobre o que lle ocorría a partir de entón. Unha mensaxe publicada en Twitter o 3 de marzo describe o tamaño da loita contra o mal: “Gustoume romper un novo lapis pola metade, crac, pero non podo: non teño forza. Mañá talvez”. E a mensaxe do día seguinte, unha pequena esperanza, xunto á fotografía dun lapis roto, cinco palabras: “Hoxe si, fixo crac”.
Díxose moito sobre Hasier Etxeberria e dirase moito aínda, xa que non deixaba a ninguén indiferente
Loitando até o final, foi co 29 de marzo en todas as súas dimensións: xornalista e escritor, por suposto, pero tamén promotor –lembrade que na época da tregua de 2006 era portavoz da iniciativa Milakabilaka; ou cando o Guggenheim estaba a piques de abrirse no grupo Kultur-Tribuaren Berbak–; un gran empeño na divulgación da arte e a gastronomía en eúscaro; e un gran afeccionado á vida, segundo lembrou Mikel Maioz en Euskadi Euskadi Irratia: “Para os amigos non hai nada mellor que iso, cando tes a unha persoa que quere moito a vida faiche partícipes de ela”.
Falouse moito de Hasier Etxeberria, da súa traxectoria, do seu lugar na cultura vasca, das conversacións que mantivemos con el nunha ou outra salsa. E diríase moito, porque non deixaba indiferente a ninguén, non podía: tiña opinións, non tergiversaba. Non lle gustaba ese libro? Diríallo directamente ao escritor. Pola contra, gustáballe moito que se encargase da correcta lectura da novela.
Cinco escritores, que axudaron a acoutar aos escritores canónicos da nosa literatura, sabendo que os canons sempre son capaces de dicir algo, pero que alguén ten que pór o punto no debate. A pesar de ser publicada fai 15 anos, segue sendo un traballo de referencia. Non é casualidade.
Nin cantos seres humanos sentiron a súa perda ao morrer. “Era un dos nosos”, di o narrador en Lord Jim de Joseph Conrad. Un de nós era Hasier, e non pouco importante.
A idea que moitas veces repetimos os que traballamos no mundo da danza é que a danza é efémera. O dicionario Elhuyar dá como contrapartida a "efémero" español: efémero, destrutivo, perecedoiro, efémero, efémero, perecedoiro, perecedoiro, ilaun. Non lembro a quen lle lin... [+]
Coidado con esa mirada do Sur. En primeiro lugar desmitificar a cega admiración da terra verde, das casas brancas e de tézalas vermellas, o amor incondicional, o fetichismo asociado á fala e ao suposto estilo de vida. Deixa, como escoitou con frecuencia Ruper Ordorika, unha... [+]
Badok-ek, Berriako musika atariak, 15 urte bete ditu. Bi ekitaldi ezberdin antolatu dituzte urteurrena ospatzeko, bata Hendaian azaroaren 16an eta bestea Durangoko Azokan. Hainbat artista izango dira bertan. Euskal musikaren gaur egungo egoeraren erradiografia txikia ere eskaini... [+]
Baigorri eta Tafalla herrien arteko senidetzea ospatuko dute asteburuan Baigorrin. 1978an hasi ziren lehen harremanak, baina hautetsien aldaketarekin pixka bat galdu zen ondotik. Haatik, duela hiru urte Tafallakoak berriz Baigorrira hurbildu ziren.
EN
MIÑA Artedrama. Equipo: Sambou Diaby, Ander Lipus, Eihara Irazusta, Mikel Kaye.
ONDE: Teatro Arriaga de Bilbao.
NON: 25 de outubro.
----------------------------------------------
Ibrahima balde e AMETS Arzallus contaron en eúscaro en Miñán en 2019. Cinco anos despois... [+]