En inglés non, por favor
- Crónica do concerto de Xabier Montoia. Título: Non english, please. Oihaneder Euskararen Etxea de Vitoria-Gasteiz. 19 de marzo, 19:00 horas.
Anoitecer o domingo. Máis ganas de casa que de rúa. Pero viña Xabier Montoia e había que marcharse. Dicirse a si mesmos: “Merecerá a pena”. Había que porllo e saír á rúa, en contra do que o corpo lle pedía. “A quen se lle ocorreu facer concertos tamén os domingos?”, “Os domingos tamén valen para concertos?”.
O gasteiztarra chegou cunha formación de última xeración: Con Ibon Rodríguez á guitarra e ao piano, e Itziar Lertxundi ao cello. Pero o repertorio era inusual, especialmente preparado para o ciclo Izar & Star, composto polas súas cancións e versións. E tamén as versións, ligadas a un criterio concreto: non en inglés noutros idiomas, sobre todo como o reverso dunha escena anglófona. Cantou en castelán, catalán, portugués, alemán, galego, italiano e, por suposto, en eúscaro; inglés, só no título Non english, please.
Cando cheguei á entrada de Oihaneder, xa estaba a tocar o grupo: Tratábase dO Lavo, escrito por Rubén Blades para Héctor Lavoe, e como me decatei máis tarde, empezaron con isto á mantenta. Así falaba a primeira frase que ouvín: “Hoxe dedícolles mellores pregóns”. As intencións, claro.
Despois chegaron os Tambores de Fin de Ano no orixinal: trip-hop, con novo arranxo; Bertolt Brecht e Kurt Weill con Die Moritat von Mackie Messer, para os que como eu era até entón Mack the Knife; un romance galego elegante; un par de cancións que aínda non se publicaron; e outro formato máis Maria do Meroret Bonce. Até o clásico bailable Zugan Gogoa do final, así: versión, canción propia, versión...
Xa vin Montoia en tres ou catro formatos: coa antiga superbanda, primeiro presento Nin ez naiz... no Gaztetxe: coa axuda de dúas guitarras no Ala Bedi Taberna; cunha soa guitarra en IBU; e con este último formato, un par de veces. E en todas partes ben, con gusto. Nunca foi de primeira fila, nin de encher as grandes salas; pero tampouco de calar para a alegría dos afeccionados, nin de estabilizarse nunha fórmula e facer un bo intre alí.
Houbo quen dixo que o lugar non era o máis axeitado, que había unha chea de ecos e que non se ouvía ben. Vale, non é unha sala de concertos, é un gran patio de palacios con teito alto. Non se construíu especialmente para iso, pero gustoume que me dixesen que queredes, unha especie de eco que lle daba á combinación de voz cello guitarra.
Todo o corpo do domingo pola noite, a súa cabeza retardada, viuse perfectamente sobrecogido. Para terminar ou empezar a semana, non hai nada mellor que ter “pa pa ra ba pa pa” nos beizos.
Aposapo + Mäte + Dano Dor Cando:
5 de abril.
Onde: Gaztetxe Akerbeltz de Markina-Xemein.
---------------------------------------------------------
Fixen o carriño da compra cheo de verduras e estivemos cortando durante a noite, mentres outros preparaban o equipo de son e... [+]
Olatz Salvador
Noiz: martxoaren 15ean.
Non: Deustuko jaietan.
------------------------------------------------
Martxoak beti du deustuarrontzat kolore berezia; urtero ospatzen ditugu jaiak, San Jose egunaren bueltan. Bi asteburu bete festa, eta urtetik urtera Deustuko... [+]
Inoren Ero Ni + Lisabö
Noiz: martxoaren 14an.
Non: Gasteizko Jimmy Jazz aretoan.
----------------------------------------------------
Izotz-arriskuaren seinalea autoko pantailatxoan. Urkiola, bere mendilerro eta baso. Kontzertuetara bideko ohiko errituala: Inoren... [+]
Olor
Noiz: martxoaren 9an.
Non: Bilboko Sarean espazioan.
---------------------------------------------------------
Esperantza. iz. Nahi edo desiratzen dena gertatuko delako edo lortuko delako uste ona.
Izen horixe jarri zion Jokin Azpiazu Carballo Olor ermuarrak bere... [+]
Hiuzz + Bloñ + Adur
Noiz: otsailaren 15ean.
Non: Iruñeko Aitzina tabernan (Egun Motelak kolektiboa).
--------------------------------------------
Larunbat goiza Iruñean. Neguko eguzkitan lanera doazen gizon –eta ez gizon– bakarti batzuk... [+]
As cousas non son fáciles de ser, e será por unha ou outra, pero ultimamente mordín a lingua máis do debido por dúas cousas: a cultura do sold out e o FOMO, que quizá hai que explicar porque non llo dixen tantas veces: o medo a non ser parte dunha experiencia concreta e... [+]
EMEADEDEI + MAHL KOBAT CANDO:
2 de febreiro.
ONDE: Gaztetxe de Zuia, en Murgia.
----------------------------------------------------
O 20 de setembro do pasado ano tivemos coñecemento por primeira vez do colectivo musical no perfil da rede social que acababan de crear:... [+]
Kolektiboki antolatzeko grina aspalditxotik gorpuztu da, besteak beste, kulturaren esparruan. Jendea batzeko abaguneak dira kontzertuak, eta horregatik, musika kolektiboei egingo diegu txokoa erreportaje honetan. Gaia hain zabalean hartu ordez, Araban ipiniko dugu fokua,... [+]
Todo
CANDO: 18 de xaneiro.
ONDE: Na sala Jimmy Jazz de Vitoria-Gasteiz.
----------------------------------------------
A última vez que penso nunha pregunta é: canto cambian as cousas en 30 anos? Si, lector, adiviñaches: acabo de cumprir tres décadas. A crise do intruso... [+]
Chulería, foder!
CANDO: 5 de xaneiro.
ONDE: No Kafe Antzokia de Bilbao.
----------------------------------------------------
Mentres enchía a sala, mirando cara abaixo tras a varanda de arriba do teatro, estiven xogando a ver si atopo a alguén máis novo que eu antes do... [+]