O compoñente que engade un cheiro desagradable á tortura até levala aos demos denomínase TCA (2,4,6-tricloroanisol), case sempre. É natural e pódese atopar na auga, o café, os froitos, as verduras, a madeira e o solo.
A tortotxa ou a cortiza é a pel do tortotxondo ou do alcornoque (Quercus suber), non en balde a árbore tamén se chama cortiza e carballo de cortiza. Portugal é o país exportador de cortiza máis grande do mundo, cun dato revelador: o 1,2% das súas exportacións son cortizas. Isto implica a conservación dun das árbores máis representativas da paisaxe da súa cultura. O corazon da cortiza atópase na localidade de Santa María de Lamas. Alí atópase o espazo máis coñecido para o estudo e investigación desta pel: Cincork, así como a maior empresa do mundo dedicada á arte: Amorim. En concreto, Amorim desenvolveu e patentado o soño dunha máquina: unha cortiza que non cheirará cortiza á bebida. No xugo dunha empresa de Cambridge, no Reino Unido, desenvolveron unha técnica de cromatografía de alta precisión avanzada e, sobre todo, rápida: cada cortiza é analizado individualmente nuns segundos e co menor rastro de fedor á marxe.
Esta casa púxose un límite incrible para non recoñecer o TCA que apesta a cortiza á sidra: 0,5 nanogramos por litro, é dicir, un de cada trillón, unha pinga en 800 piscinas olímpicas. Ademais da primeira, Amorim volverá ser un dos brazos dos embotelladores de bebidas de calidade.
Agora que se está reactivando a tendencia á creación de sidras propias, as barricas de madeira tamén veñen de volta, a ver si alguén mete estas cortizas polo cheiro e o gusto da sidra.
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]