Amable Arias Yebra (Bembibre, 29 de xuño de 1927-Donostia-San Sebastián, 29 de febreiro de 1984) vive en Donostia-San Sebastián (España) desde que ten 15 anos, aínda que é unha peza importante no seu movemento artístico. O noso agradecemento non é o mesmo para todos os artistas. Por que quedou Amable Arias nunha especie de limbo? Por ser hoxe membro do grupo, por ser tan diferente ao resto de representantes da Escola Vasca? Porque o seu traballo non se utilizou para representar a identidade dun pobo, como se utilizou o doutros dese grupo?

Aos 9 anos sufriu un grave accidente nas vías do tren, cando xogaba. En 1942 a familia trasladouse a San Sebastián, foron anos duros, o pai foi obrigado a abandonar a cidade, a nai maltratada e Amable, un pequeno amiñi que se completou coa penicilina do estraperlo, entón comezou a saír de casa, con clases de acuarela que recibiu en ocasións coa de Ascensio Martia.

En 1956 pintou os seus primeiros aceites. Catro anos despois realiza a súa primeira exposición individual. O ambiente artístico oficial da cidade non acolleu nada ben a exposición que realizou en 1963: Espazos Buxán. O grupo Gaur fundouse en 1966 e foi Amable Arias quen redactou a primeira versión do manifesto, aínda que logo foi editado con bastante retoque.

Artista de espírito libre, Amable Arias inventou un mundo, colorido e alegre á súa maneira, cheo de estrañas criaturas, para non sentirse soa, para poder vivir no mundo. Esa suavidade erótica, esa travesura estética, ese universo lúdico, son deliciosas. Pero non é só un xogo artístico, l’art pour l’art, senón que ten o desexo e a habilidade de retratar críticamente a súa sociedade.

Até escribía.