Dar a luz na mocidade ao rock adulto
Coñecín a este grupo por primeira vez na Feira de Durango. Fóra do campo había unha mesita sen iluminar que contiña o paquete do mesmo CD. Catro ou cinco novos ao redor da mesa e a única razón para estar alí: que aínda que fosen durangarras, Gerediaga negoulles a venda do disco dentro da Feira. Por solidariedade, sen coñecer ao grupo, compreilles o disco e mostráronse moi agradecidos. Díxenlles entre bromas que a súa ausencia aumentaría a súa visibilidade. Despois, ao chegar a casa, coloquei o disco no grupo de non arrincados. Bo, pois, cando hai pouco me dixo que un amigo os viu directamente, fun ouvilos. Así, a profecía cumpriuse.
O grupo é novo e participan novos, pero o Quinteto realizou xa unha chea de actuacións na zona de Bizkaia. Neste primeiro traballo, ademais de presentar novas cancións, reuniron dúas das primeiras pezas da banda, que se puxeron aínda máis furiosas. Unha mostra da evolución do grupo e, si permíteselle, un portal de quen evoluciona.
Na canteira de Durango foron significativos os grupos que participaron nas coordenadas rock-tolas como o punk-rock. Nevadah tamén é unha escola próxima (ser), pero neste caso o resultado é máis fino e recolleu outros templos e matices, como o blues, que en gran medida néganse á distorsión. Aínda que é probable que á gravación póidaselle sacar máis brillo ás cancións en si mesmas, o resultado foi enriquecedor. Gustoume!
Mantis é un rock punk-rock and roller que, en ritmo e melodía, evoca a Pleasure Fuckers, NCC, o punk-rock norteamericano e Tequila. Aínda que as palabras de By my own resucitan a Neil Young en carne e óso, é un rock cun peso melancólico, sen ritmo e cunha guitarra forte e un legado de Stiv Bators. Xoia! Following the lixeiros tamén me pareceu xenial: é un punk-rock-and-roll iluminado por completo a partir dun tempo moi tranquilo e unha melodía moi característica. A peza I’m a man, pola súa banda, tena do rock and roll, do hard rock –Rose Tattoo– e da esencia do soul. Don’t close the door é un bluquesero totalmente, con alma e óso, que se agrea e empeora a medida que se desenvolve.
A estas novas cancións súmanse os dous agasallos máis anfetamínicos recuperados desde os inicios da banda: Na familia de The Raunch Hands ou Crypt podían dar a luz Iggy, un fero can de Sad city blues e high-energy e vestido da elegancia de TSOOL. A pesar da súa mocidade, o nivel do grupo é moi alto e a oferta de rexistro é ampla e veraz.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]