Relatar con dozura
Esta é a versión vasca da coñecida obra Grufaloa, publicada hai case dúas décadas. Neste álbum nárrase a historia dos animais do bosque e no seu simplicidad podemos dicir que se parece ás fábulas antigas. Pero non é a habitual; ou devandito doutra maneira, a narración, o ritmo, o punto de vista… son moi actuais e así o lector pode recibir a sabedoría das fábulas antigas pero cunha perspectiva humorística e actual.
O protagonista principal e máis rápido desta historia é un pequeno rato:
“Un rato saíu a camiñar sobre o escuro e profundo bosque. Un raposo viu o rato e pareceulle doce...
– Onde vas, ratiño marrón? Queres vir ao meu refuxio?”.
A curiosidade do raposo lembra a do lobo dos irmáns Grimm. E o perigo. Non é só unha invitación a que lle fai o raposo, que, como se ve nas imaxes, ten ganas para comer o rato desde o principio.
Isto, pola contra, rexeita de forma moi elegante a “invitación” do raposo:
– “Grazas, raposo, pero non podo. Quedei cun grufalo para comer. (…)
– Que é un grufalo? (…)
– Ten uns cabeiros terribles, garras enormes e enormes dentes na súa terrible boca”.
O raposo, por suposto, foxe correndo ao ouvilo. E o rato sorriu por mor da súa estupidez.
Máis adiante ocorrerá o mesmo ao atoparse co bufo e a serpe. Estes, inimigos naturais do rato, sairán correndo cando se decate do grufalo. E os ratos sorrindo… até atopar un verdadeiro grufalo. E sabedes cal é a comida favorita dos grufalos? Ratos!
O rato, até entón rápido e hábil, ensínanos que é máis rápido, até o punto de asustar ao mesmo grufalo (e nesta ocasión o sorriso aparecerá nas caras dos lectores e espectadores).
O animal máis pequeno do bosque prevalecerá sobre todos os seus inimigos. Todos lle mirarán con respecto e cun pouco de medo, e todo iso coa cabeza.
O ritmo de narración repetitivo, a escaseza de personaxes, a simple caracterización dos protagonistas a través das súas accións: estas son as características dos contos populares antigos. Estes e a forza das imaxes de Axel Scheffler, que achegan unha gran cantidade de información adicional, axudan a comprender mellor a historia e fan que o público goce máis. Ademais, esta é unha historia ideal para contarllo aos nenos mentres lles ensinamos as imaxes, unha historia que se pode gozar en grandes grupos ou na intimidade da casa.
Agora só fáltanos animar aos da editorial Bruño e ofrecer a oportunidade de ler en eúscaro á filla de Grufaloa, descendente desta historia.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A ofensiva imperialista israelí entrou nunha nova fase: bombardeos en Iemen, Líbano e Siria; ataques contra Irán; intento de invasión de Líbano… Os sionistas conseguiron un vello obxectivo: Ir máis aló de Palestina e converter o ataque nunha guerra rexional.
O aumento... [+]
Un só nome de lugar é suficiente para empezar a citar o caso máis grave de violencia contra as mulleres que se produciu nos últimos tempos: Neste pobo de probas, un marido dominou químicamente á súa muller e abandonouna durante dez anos á sexualidade doutros homes, ao... [+]
De pequenos, tiñamos mil xogos para xogar no día a día. Algúns xogabamos correndo, outros xogabamos co balón, as bonecas, a goma ou as palabras. Hai un xogo no que xogabamos coas palabras, deime conta de que vai ser para toda a vida. Non nos damos conta de que estamos a... [+]
–Si, iso será unha montaxe… ou un chiste feito por alguén… ou algo sacado de contexto…
–Non, querida, aquí está o vídeo, escoita a entrevista.
-Oxtia, si! –dando voltas aos ollos nos buracos.
J. non podía crelo. Con todo, non é incrible, é... [+]
No grupo BRICS+ participan economías produtivas emerxentes ou provedores de materias primas. Eses queren construír unha gobernanza mundial máis xusta e iso choca cun Occidente que quere seguir gobernando e regulando os fluxos económicos internacionais.
BRICS+ non é un... [+]
Estou enfermo, en condicións de quedarme sen saír de casa, coa baixa do médico, coa aprobación dos que me rodean. Estou enfermo. É dicir, a miña enerxía é a que adoito ter cando volvo a casa pola noite, pero durante todo o día. E o corpo é unha trampa, unha vez máis,... [+]
Un longo fin de semana. Demos unha volta pola contorna e aproveitamos para facer o picoteo. Turistas facendo selfies. Rutas para turistas, alugueres, tendas, hoteis, parkings, pratos de menú, carteis de sinais en todos os idiomas do mundo. Os turistas transforman os lugares... [+]
Hai moitos anos o Dr. Coñecín o abuse chatbot, e tamén me dei conta da velocidade coa que as persoas poden engancharse a estas máquinas. Sendo animais sociais, a relación é natural e necesaria, e como di o nome de 'relación', sempre leva unha resposta por parte do outro... [+]
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]