Post-vidas
Inventouse a palabra postfáctica sobre a campaña de Trump. A Academia da Lingua de Alemaña (Gure Euskaltzaindia) elixiu a palabra para o ano 2016. Tamén se utilizou moito postdemocrático. En 2016 cumpríronse 500 anos da publicación da Utopía por parte de Thomas Morus; tamén pode ser unha época postutópica.
Utopía é un libro de poucas páxinas. O lector non poderá atopar unha imaxe da sociedade ideal. Na illa chamada Utopía, que se describe na segunda parte do libro, non hai propiedade privada. Non hai pobreza. O traballo é obrigatorio. Xornada diaria de seis horas (máis para os utopianos e máis para os inmigrantes). O resto do tempo está medido e regulado, sobre todo para a aprendizaxe (posibilidade de formación continua). A quen é sorprendido por segunda vez en adulterio córtaselle a cabeza.
Pola contra, no caso do roubo, o pasaxeiro declárase en contra da pena de morte. Na primeira parte do libro, XVI.go, cando fala da realidade británica, critica as medidas que se utilizan para acabar coa criminalidade: “Así, establécense terribles penas para os ladróns (pena de morte) cando sería mellor ocuparse das súas necesidades para que ninguén se vexa obrigado a roubar primeiro e matar despois”. Quen satisfixo as necesidades básicas non quererá meterse en problemas e a sociedade enteira aprovéitao. Tirando deste argumento, Morus considérase o precursor da renda básica e, na miña opinión, ese é a mensaxe que máis interesa desde todo o libro até o mundo actual.
Os defensores da renda básica sempre teñen que facer fronte ao medo á preguiza. Traballaría o que ten a existencia asegurada? Ou se pasa o día ocioso? Na illa de Utopía, en Thomas Morus, non existe esta posibilidade, senón que tamén hai traballo e traballo regulado. Non hai liberdade. Na utopía non hai ninguén que non faga nada. Si a miña procura é correcta, Morus utiliza a palabra Otiose. Non hai espazo libre en Utopía. Considerábase un inimigo da súa alma o non facer nada aparentemente. Moitos mesturan o lecer coa preguiza. En alemán úsase unha palabra de excelente son: Müßiggang. Müßiggang é, segundo un devandito, o principio de todo mal ou vicio. Kafka dixo que era o principio de todo mal e o colmo de toda virtude. E Kafta non era preguizoso.
O tempo libre ha tido os seus defensores: Para Kierkegaard, o feito de non ter o instinto de non facer nada non é humano. Russel escribiu que sen esa capacidade seriamos bárbaros. Tschechow dicía que a felicidade non era posible. Goethe recomendou facer algo máis en días e horas non produtivas. E isto é máis fácil de dicir que de facer.
En Finlandia xa empezaron a facer as probas. Desde principios de ano, os 2.000 parados elixidos por sorteo cobrarán 560 euros mensuais, sen condicións, durante dous anos. O Goberno conservador ten a esperanza de poder impulsar o mercado laboral, aínda que non a laboral. Empézanse a tentar co que suporía a metade dunha renda básica.En Alemaña tamén hai unha plataforma que recada 12.000 euros e que se sortea entre os inscritos. 74 persoas foron as premiadas até o momento. A min non me tocou.
Si até agora vivise cunha renda así, púxenme a imaxinar como sería a miña vida: Tería nenos de 11 e 8 anos en lugar de 7 e 4. Tería tres ou catro libros escritos, non un. Unha vez superado ese impulso egoísta, imaxinaría a nosa sociedade cunha renda así...
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]